Medusa

Powyższa kolaboracja Wolfganga Barkowskiego i Torstena A. Abela, potwierdza teze iż klasyczna elektronika i ambient, znakomicie do siebie pasują. Na albumie Medusa zachodzi właśnie taka synteza, nie jest to pierwsza próba połączenia tych nieodległych stylistyk, ale ze bardzo udana. Obydwaj artyści sondują możliwości elektronicznego sprzętu. Ich syntezatory tworzą kosmiczne mgławice, rozmyte tła co i raz poprzerywane są bardziej "tradycyjnymi" brzmieniami berlin school. Słuchając albumu Medusa kołatały mi się w głowie skojarzenia z niektórymi albumami Klausa Schulze, jak i dokonaniami Pete Namlooka. Faktem jest iż obaj ci artyści, tak zasłużeni dla dzisiejszej elektroniki, stworzyli pewne standardy do których inni starają się dostosować. Barkowski i Abel nie są tu wyjątkiem, ich wizja ambientu jest niezwykle plastyczna i inspirująca. W sumie to znakomita muzyka, która może funkcjonować jako tło dla filmów naukowych poruszających zagadnienia kosmosu i odległych planet.