@ashra + @ashra vol. 2

CD1
Tylko cztery utwory, ale za to jakie i jak płomiennie podane! Kwartet Göttsching / Ulbrich / Großkopf / Baltes był w lutym 1997 roku w Osace i Tokio w fenomenalnej formie. Zapis japońskiego koncertu otwiera wyśmienita wersja „Echo Waves” z „Inventions for Electric Guitar”, tutaj naturalnie już nie czysto gitarowa, lecz podrasowana wyborną grą sekcji rytmicznej i subtelnie podelektronizowana. Możemy tu trawestować legendarną dewizę Alfreda Hitchcocka i stwierdzić, że po trzęsieniu ziemi w introdukcji napięcie rośnie... „Twelve Samples” przynosi wspaniale rozkołysane motywy zwielokrotniane echami i przeszywane rozmaitymi efektami dźwiękowymi, „Timbuktu” to porcja wytrawnego, spokojnego a jednak pikantnego lounge’u... ale dopiero finał przyćmiewa już doprawdy wszystko. Brawurowa suita „Niemand lacht rückwärts” przynosi rewelacyjnie kąśliwe partie gitary, hipnotyczną grę sekcji rytmicznej (nie zabrakło też krótkiego, ale efektownego sola perkusyjnego) oraz nastrój nieskrępowania i mocy tak dobrze znany Słuchaczowi jeszcze z płyt sygnowanych: Ash Ra Tempel. Warto wspomnieć również o dobrej jakości nagrania – choć i tak, jak wiadomo, w przypadku albumów koncertowych można – jeśli jakość wykonawcza przedstawionej muzyki na to pozwala! – na sprawy związane z jakością dźwięku „przymrużyć ucho”. Koniecznie.
CD2
Dalsza część koncertowych impresji kwartetu Göttsching / Ulbrich / Großkopf / Baltes, zarejestrowanych podczas występów w Osace i Tokio w lutym 1997 roku. Od otwierającego album, tęczowo rozmigotanego „Sunrain” w orzeźwiająco zaaranżowanej wersji, aż po finałowe, zadziorne „Move 9 Up” zbudowane na posuwistym ostinacie nie tylko nie sposób się tu nudzić, ale wręcz trzeba stwierdzić, iż grupa była w wyjątkowej formie. „Hausaufgabe” to przede wszystkim przyczajony, miękki, ale niepokojąco ruchliwy groove, nieco w stylu kojarzącym się z „Interstellar Jazzcafe” Mike’a Andrewsa albo wręcz „Oxygene Part IV” JMJ, na tle którego rozwijają się wstęgi nocnych gitarowych neonów Göttschinga. „Oasis” z albumu „Correlations”, tu w świeżej, przyjemnie chłodzącej odsłonie, to z kolei porcja zadumy i wytchnienia. Znakomicie udało się tutaj połączyć klasyczne brzmienie Ashry z hipnotycznymi, mięsistymi, nowocześnie brzmiącymi pochodami rytmicznymi Baltesa i Großkopfa, wypracowanymi przez obu panów także poza rodzimą grupą. Obowiązkowa pozycja dla wszystkich miłośników transowej, rozimprowizowanej elektroniki sekwencyjnej – tutaj na dodatek w „gorącej” atmosferze charakterystycznej dla występu na żywo.