Biosphere | Cirque 2016

Jedna z najbardziej malowniczych i wizualizacyjnie sugestywnych płyt Biosphere (chociaż o której jego płycie nie można się tak wyrazić?...) – każdy z zamieszczonych tutaj utworów programowo skorelowany został z towarzyszącą mu ilustracją w booklecie. Mamy zatem wyjątkowo barwne spektrum nastrojów: od impresji podwodnych po wysokogórskie, od naturalnych po cywilizacyjne, od głęboko zimowych po pogodnie wiosenne. Cirque stanowi ciekawy etap przejściowy między wcześniejszą a późniejszą twórczością Biosphere: mroczne beaty nie odgrywają tu już wiodącej roli (przypomnijmy sobie Microgravity i Patashnik), niemniej jednak nie zniknęły z ambientalnych impresjonistycznych pasaży w zupełności (jak na Shenzhou lub Autour de la Lune). Po raz kolejny Geir Jenssen udowadnia, że jest wyjątkowo utalentowanym malarzem dźwięków, dostrzegającym tajemnice najbardziej nawet ukrytych, niby niepozornych zakątków świata realnego i wyimaginowanego. Cirque to muzyka bardzo eteryczna, a jednocześnie przynosząca jakiś specyficznie ołowiany, podziemny, korzenny powiew próbujący cały czas przenieść Słuchacza ze strony snu na stronę jawy. Idealna muzyka na tę porę nocy, kiedy usypiający mózg zaczyna emitować fale beta i Słuchacz znajduje się w dziwacznym zawieszeniu między świadomością tego, co się dzieje, a pierwszymi rojącymi się sennymi halucynacjami…



Najlepszy i najznakomitszy album Biosphere od czasów Substraty i Insomnii. Wyjątkowo wyuzdane i profesjonalnie dobracowane brzmienie spod znaku greckiego Fluxion i niemieckiego Chain Reaction. Ale Geir nie zapomniał o umiejscowieniu swoich tajemniczych przestrzenii. Płyta podobno obrazuje wyprawę pewnego podróżnika, który pod koniec wyprawy ginie. Muszę przyznać, że czuć to, ale dowolna interpretacja tej płyty zależy tylko od was. Serdecznie polecam!



Na następcę Substraty przyszło fanom Biosphere czekać trzy lata, album Cirque w niewielkim stopniu przypomina swojego poprzednika. Przepiękna okładka, rewelacyjne zdjęcia w książeczce dołączonej do płyty, w sam raz zachęcają do sięgnięcia po nią. W odróżnieniu od poprzedniczki, tu mamy pełno wszelakich rytmów i odgłosów. Dźwięki, niczym kryształki lodu, układają się we fraktalne, abstrakcyjne wzory. Cirque to płyta niezwykła, zwiewna, delikatna, utwory bazują na plumkającym rytmie i docierającymi z oddali melodiami Le Grand Dome, When I Leave, Iberia Eterea. Znalazło się tu miejsce dla dwuczęściowej ambientowej suity Algae& Fungi. Jak i wielu intrygujących, krótkich przerywników Grandiflora, Moistened & Dried. Płyta ma też pewien dość tragiczny kontekst, Jenssena zainspirowała historia Chrisa McCandlessa. Wyruszył on na samotną wyprawę przez bezdroża Alaski, po czterech miesiącach w wyniku niedoszacowania zapasów żywności, znaleziono go martwym. Historia prawdziwa, budząca dreszcz emocji, samotna rebelia zakończona tragedią. Płyta Cirque" to pewien obraz tych zdarzeń, jednocześnie kolejna wspaniała pozycja do słuchania. Doskonały materiał do wielokrotnego spożywania.