Ngaio Gamelan

Owoc oryginalnego zabiegu: David Parsons sięga do nieprzejrzanych zasobów zgromadzonych przez siebie tradycyjnych nagrań dalekowschodnich, po czym korzystając z możliwości studyjnych i potencjału swej estetycznej wrażliwości dołącza do oryginalnych głosów swoje wysublimowane, medytacyjne, elektroniczne partie. Ngaio Gamelan jest wielce oryginalnym zbiorem "nigdy nie zrealizowanych wspólnych sesji" albo "wyimaginowanych studyjnych spotkań". Tradycyjne tworzywo dźwiękowe ma swe korzenie w przypadku tej płyty głównie w Indonezji; dzięki wyczuciu nastroju Parsons zespala oryginalne mantrowe tony ze swoimi hipnotycznymi elektronicznymi poematami w jedyną w swoim rodzaju całość. Niektóre z prezentowanych tutaj "fikcyjnych współimprowizacji" mają coś z atmosfery ścieżki dźwiękowej Petera Gabriela do filmu Ostatnie kuszenie Chrystusa, mamy tutaj coś z magicznej mistyki Lasów Deszczowych Roberta Richa, w pierwszym utworze pojawiają się nawet motywy, które wywołują atmosferę podobną tej z opowieści Orbital The Box! Oto muzyka niezwykle spokojna a przy tym zmysłowo żywa, melancholijna, a jednak kryjąca olbrzymi ładunek wszelkich pozytywnych emocji, zamyślona i skłaniająca do zamyślenia. Ngaio Gamelan to nie błaha etniczna stylizacja, to zupełnie nowa definicja tradycyjnej muzyki bez określonej tradycji, ludowych impresji nie jednego zaledwie ludu.