Solomode, Solodreams, Monomode

Frank Klare zasłynął jako członek formacji Synco, która w połowie lat '80 odkupiła sprzęt od grupy Tangerine Dream stając się jej klonem. Składające się z trzech płyt wydawnictwo Solomode to archiwalia artysty. Nagrania pochodzą z roku 1986 i do tej pory nie były publikowane. Dopiero w 2009r Klare wyciągnął je z szuflady i dał do zremasterowania Peterowi Farnowi. Ten robotę wykonał znakomicie, chociaż można usłyszeć zaniki dźwięku zwłaszcza na lewym kanale. Jest to spowodowane złym stanem technicznym taśm, chociaż zapewne Peter Farn zrobił wszystko co w jego mocy by jak najlepiej odwzorować te nagrania. A muzyka? O ile grupa Synco ciążyła ku estetyce a'la Tangerine Dream, solowy Frank Klare bliższy jest temu co prezentował Klaus Schulze w połowie lat '70. Słychać w jego kompozycjach echa tych klasycznych albumów Schulze'a takich jak: Moondawn, Body Love czy Mirage. Klare miesza potężne sekwencje, ze space elektroniką choć ta pełni tu czysto służebną rolę. Zwłaszcza na dwóch pierwszych płytach zestawu opatrzonych tytułami: Solomode i Solodreams słychać tę szkołę a'la Schulze. Ostatnia płyta Monomode zawierająca jeden ponad 50-minutowy utwór, ma nieco bardziej eksperymentalny charakter. Potężna dawka klasycznej elektroniki, ci którzy traktują "berlin school" na poważnie powinni być w pełni zaspokojeni.

R. M.