The Long Journey

Na płycie The Long Journey poetycki język Martinosna i futurystyczne wizje astronoma, Petera Nilsona w rzadki sposób splatają się w tytułową długą podróż, albo jeszcze lepiej "opowieść". Nilson kreślił już nie takie całkiem utopijne wizje przyszłości, w których człowiek może podróżować w przestrzeni kosmicznej. Harry Martinson dostrzega w nich jakiś fatalistyczny wymiar, bo okazuje się iż do podróże w jedną stronę, bez opcji powrotu. Johan Tronestam mając tak świetne inspiracje, postanowił je spożytkować wplatając je w muzyczne obrazy. Sekwencyjne tekstury gładko przechodzą w ambientalne, niemal sferyczne przestrzenie, by następnie ponownie dać się zamknąć w ryzach sekwencyjnych pulsacji. Jednak tym co przemawia na plus tego materiału, jest jego pewna dramaturgia z której wydziera się widmo prawdziwej katastrofy. Udany materiał tchnący pewną zadumą nad człowieczym losem, który ubrany w futurystyczne łachy, nie przestaje zadawać fundamentalnych pytań: kim jesteśmy i dokąd zmierzamy?

R.M.