The Android Tales (Vol. 1)

Nie znałem dotąd muzyki tego artysty, zatem z tym większą ciekawością wciskam Play. Chapter 1: Through the Mountains of Temp-Laa'r to melancholijne pociągnięcia dźwiękowego pędzla pozbawionego rytmu, szlachetny przestrzenny ambient niczym Muzyka nowej przestrzeni Wojciecha Konikiewicza. Barwy początkowo krystalicznie czyste z czasem coraz mocniej "smażą", stopniowo chropowacieją, ale szybko wracają do początkowego spokoju. W dalszej części pojawiają się pętle subtelne niczym kręgi na powierzchni nocnego jeziora. Pod koniec następuje ciekawy moment gdy dziecko gawędzi w obcym języku z blaszanym głosem z vocodera, w roku 2024 stojącym pod znakiem wszechobecnego AI to interesujące zestawienie. Początek Chapter 2: Nightfall mocno przypomina aurę Blade Runnera Vangelisa - przetworzone głosy rozmów, rozległa przestrzen, zgrzyty, swoista cyber-melancholia, ale niestety bez zwiewnej melodyjności. Chociaż może ulegam sugestii tytułem płyty, że słyszę tu androidy? Potem pojawia się leniwie meandrujące solo, oraz zimna niczym sople sekwencja, po czym wracamy do sampli głosów. Rozległy (32 minuty) Chapter 3: The Secrets of the Haunted Moon nieco zbliża się do berlińskiego kanonu dzięki soczystej sekwencji, niestety za sprawą kiepskiego brzmienia flecika efekt jest dość karykaturalny. Potem rytm się wytraca, melodia znów meandruje bez celu i przekonania. Chapter 4: If We Could Go There przyjemnie masuje uszy dziarskim rytmem, to miła odmiana po dość ospałej większości albumu. Muzyka na tej płycie jest oszczędna, by nie rzec uboga. Wiadomo, w muzyce elektronicznej jako słuchacze jesteśmy gotowi na repetycje, wprowadzanie w trans pozornie prostymi środkami.

M.Ż.