Monument

Otarion aka Reiner Klein nie boi się podejmowania żadnych, dźwiękowych wyznań. Płyta Monument jest wielowymiarowym dziełem, które niejako kumuluje w jednym obszary jego zainteresowań. Mamy zatem i nawiązania do tej klasycznej gałęzi muzyki elektronicznej, ze wskazaniem na popowe odcienie jakie preferuje na swoich albumach Jean Michel Jarre. Dalej Otarion poczyna flirtować z ambientalno-wokalnymi klimatami jakie w pierwszej połowie lat 90-tych, zapodawała formacja Enigma. Jednak na tym się nie kończy, w utworach Prophecy i Discovery Klein cofa się do lat 80-tych. Kłaniają się tu dyskotekowe fascynacje chociażby takimi artystami jak: Bronski Beat czy Frankie Goes To Hollywood, którzy w tamtym czasie odnieśli gigantyczny sukces. W finale płyty Monument Klein nieco poważnieje, zdecydowanie tonuje swoje utwory, grając niczym osławiony Rick Wright z Pink Floyd. Ten zdawałoby się schizofreniczny rozstrzał, na pewno działa na korzyść dramaturgii i różnorodności tej płyty. Słucha się jej za jednym zamachem, bez znużenia i zażenowania. Solidna dawka wielowymiarowej elektroniki, skompresowanej w jedną całość.

R. M.