Fade to Gray

Steve Roach na albumie Fade To Grey serwuje jeden, ponad 70-minutowy przestrzenny ocean dźwięków. Jednak to morze, którego tafla przybiera szare odcienie, jest niczym odbicie ciemnych, jesiennych chmur ponad nią. Dominuje skrajny monumentalny minimalizm. Niskotonowe, dronowe pomruki wydobywają się z laboratorium owego alchemika, który z powodzeniem transformuje ową ciemną materią. W tym zimnym i wyizolowanym świecie, Roach osiąga napięcie porównywalne z dark ambientowymi, horrorystycznymi kliszami. Ta przestrzeń nokautuje swoim bezmiarem, a zarazem jest idealnym miejscem do sennych majaków. Z tym że one nie będą należały do najprzyjemniejszych, skąpane w mrocznych czeluściach snują same w sobie niepokojące historie. Kawał trudnej i wyrafinowanej muzyki, która z racji nieprzystępności i niechęci do jakiejkolwiek drogi na skróty, sama w sobie jawi się sporym wyzwaniem dla słuchacza.

R.M.