The Path of Isolation

Nigdy świadomie nie słuchałem nagrań tego projektu, a przecież pamiętam że przewijał się jeszcze na stronach Generator News gdzieś na przełomie tysiącleci, co znaczy że Danny Budts jako Syndromeda działa pod tym szyldem już dobrze 20 lat. Cóż, lepiej późno niż wcale, zatem dziś spróbuję i ja zanurzyć się w jego muzykę. Jest mrocznie, dark-ambientowo, rdzawo. Po długich minutach wzbudza się sekwencja, i to jaka - nie skoczna, nośna, melodyjna, ale ciężka, pancerna, prąca uporczywie naprzód niczym czołg przez bure chmury dymów. Bardzo udana jest impresja nr 3, sugestywnie przenosi nas na powierzchnię smaganej wiatrem i burzą planety. Cała atmosfera albumu jest dość apokaliptyczna, ciężka, industrialna. Jeśli spytacie o jakieś drogowskazy, wymienię "cięższe" płyty grupy Airsculpture jak trylogia Vanishing Point, czy wręcz późniejsze albumy Redshift jak Toll czy Last.

M.Ż.