1CD + 1DVD

Life Is Music przypomina postać Marka Bilińskiego, artysty który ma swoje miejsce w historii rodzimej muzyki elektronicznej. Cały materiał został zarejestrowany 11 listopada 2015 roku w Filharmonii Szczecińskiej. Mamy materiał w wersji audio i DVD, do wyboru dźwięk oraz obraz i dźwięk. Biliński bynajmniej nie poszedł na łatwiznę i nie odgrzewał starych kotletów. Wraz z rozwojem technologii, zmieniało się i brzmienie. Life Is Music atakuje cybernetycznym chłodem, transową ekspresją oraz popową przebojowością. Sam Biliński ubrany w elegancki garnitur, który pasuje do wnętrza owej Filharmonii bynajmniej nie przypomina tu nawiedzonego szamana. Dziś to już starszy pan, który mimo wszystko potrafi nadal porwać takimi hitami jak Ucieczka z tropiku czy Dom w Dolinie Mgieł. To zarazem też jego "greatest hits" w wersji live. Słucha się wybornie.

Kitaro już od dawien dawna kojarzony jest z muzyką new age, w której pobrzmiewają echa dalekowschodnich tradycji brzmieniowych. Album Peace On Earth może wydawać się sporym zaskoczeniem w jego bujnej dyskografii. Na żadnej płycie, Kitaro nie był tak blisko kultury zachodniej, a właściwie chrześcijańskiej. Widocznie i on potrzebował by poczuć magię Świąt Bożego Narodzenia. W Japonii chrześcijanie to margines, stanowią raptem 1% tamtejszego społeczeństwa. Ten album to jednak prezent dla chrześcijańskich sympatyków mistrza. Zagrane w nieco orientalnej aurze słynne Jingle Bells, jak i kolęda Silent Night, sprawiają że zyskują nieco inny wymiar. Z resztą cały ten album można uznać jako syntezę dziedzictwa Wschodu i Zachodu. Kitaro wykorzystuje poza elektroniką takie instrumenty jak: gongi, taiko, flet, harfę. Śle pozdrowienia i przesłanie pokoju całemu światu. Robi to jednak po swojemu, nie odcinając się od swojego dziedzictwa kulturowego. I chyba ten fakt jest tu najistotniejszy, bez względu czy ten album się komuś podoba czy też nie.

R. M.

F.D. Project zdążył całkiem udanie wpisać się w pejzaż dzisiejszej elektroniki. Jego korzenie tkwią w przeszłości, udanie ją kultywuje co słychać i widać. Album E-Live 2013 składa się z dwóch płyt, pierwsza to DVD z wizualnym zapisem koncertu. Jeżeli komuś mało może śmiało sięgnąć po drugi dysk, z samą rejestracją dźwiękową. Koncert odbył się 19 października 2013r w Theater De Enck w holenderskim Oirshot w ramach imprezy E-Live. Doprawdy bardzo udany był to występ, Dorittke mocno tkwi w latach '70. Nawiązuje do spuścizny wielkich niemieckich elektroników, Klausa Schulze i Tangerine Dream. Utwory takie jak Unlimited czy Part Of Quadea to rozpędzone i rozwibrowane, elektroniczne suity. Jednakże gdy Dorittke odstawia na bok syntezatory i sięga po gitarę robi się czadowo i rockowo. Jego muzyka zyskuje drapieżne rysy balansując miedzy hard rockem a rockiem progresywnym. Te mocne brzmienia, puentowane są przez elektroniczne podkłady. Jednakże nie duszą one owych zadziornych rys, raczej mają być uzupełnieniem przestrzeni poza nimi. W ten sposób otrzymaliśmy znakomity materiał, gdzie oba nurty: rockowy i elektroniczny udanie ze sobą współgrają.

R. M.

Kitaro nie ustaje w tworzeniu muzyki. Wznowiony w 2013r album Tamayura powstał jako muzyka dla bohaterów teatralnej inscenizacji Kochi Tamano i Teatru Tańca Butoh. Materiał ukazał się jako dysk CD i DVD, z zapisem psychodelicznych wizualizacji. Tych 7 nagrań tu zamieszczonych, jest wypadkową unikalnego stylu Kitaro. Od japońskiego etno w utworze Mercury, new age'owy dryf w finalnej kompozycji Uranus. Zdawałoby się iż ta muzyka jest do bólu przewidywalna, a jednak i tu nie brak zaskoczenia. W utworze Beam Wave Kitaro atakuje, atonalnymi, awangardowymi zgrzytami. W sumie jest to spore zaskoczenie jak na artystę, który przyzwyczaił nas do delikatności i powiewu Orientu w swoich kompozycjach. Kolejna klasyczna płyta mistrza.

R. M.

Kitaro jest dziś taką marką, że praktycznie sam jego pseudonim artystyczny wystarcza za reklamę. Album Quintessential to wydawnictwo dwupłytowe, pierwszy dysk to płyta audio, drugi to DVD. Kitaro postanowił wybrać te nagrania, które są dla niego niczym muzyczne credo. Nie da się ukryć, że to Kitaro w pigułce, o dziwo zabrakło w tym zestawie najbardziej znanego motywu Japończyka, tego znanego z filmu Silk Road i ścieżki do niego. Co zatem mamy? Kompozycje z innych albumów mistrza, a więc: The Sacred Journey Of Ku-Kai, Kojiki, Dream, An Ancient Journey, Gaia Onbashira czy Impressions Of The West Lake. Muzycznie otrzymujemy to wszystko, czego można się spodziewać po Kitaro. Echa buddyjskich medytacji, rozpływających się w dźwiękach new age, etno, elektroniki. Kitaro często korzysta z brzmień żywych instrumentów, japońskiego koto i innych egzotycznych dziwadeł. Tworzy świat niezwykle osobliwy, w którym zdradza fascynacje naturalnym środowiskiem i potęgą natury. Dołączony do płyty audio, dysk DVD to sprawny montaż z koncertowych tras artysty. Fragmenty z nich, które otrzymały odpowiednie nazwy np. Enchanted Evening czy The Light Of The Spirit, pozwalają głębiej wniknąć we wszechświat Kitaro. Dla fanów konieczność, dla innych encyklopedyczny zastrzyk wiedzy o japońskim mistrzu.

R. M.

"Moim przesłaniem jest muzyka. Celem mojego życia jest stworzenie oryginalnej formy muzyki współczesnej, gdzie opera, jazz, muzyka elektroniczna i etniczna stapiają się w jedno". Ta postmodernistyczna wizja ziściła się właśnie na płytach sygnowanych przez Eberharda Schoenera. Artysta ten dyryguje orkiestrami, zajmuje się operą, tworzy muzykę elektroniczną i jest nieźle sfiksowany na punkcie muzyki etnicznej. Nagrywał min. z klawiszowcem grupy Deep Purple, Jonem Lordem, jako jeden z pierwszych używał syntezatora Mooga. Gdy w 1974r. udał się wraz z Pete Yorkiem na Bali, poznał tamtejsze tradycje balijskiego gamelanu. Podpatrywał technikę gry tamtejszych muzyków, będąc tam chłonął niemal przez 6 godzin dziennie, te etniczne polirytmie. Efektem tego zachłyśnięcia jest album Bali Agung wydany oryginalnie w 1975r. Wraz z Pete Yorkiem, Schoener spróbował stworzyć jakąś fundamentalną, świętą muzykę dla ludzi Zachodu. W sumie udało się to znakomicie, fuzja surowej elektroniki, dzikich szamańskich zawodzeń, transowych rytmów trafiła na podatny grunt ukształtowanego wówczas krautrocka, będącego centrum niemieckiej awangardy. Wznowiony po latach album Bali Agung jawi się jako nieco zapomniany skarb szalonych lat 70. Po dziś dzień ta fuzja etnicznego transu i prymitywizmu, robi niesamowite wrażenie. A ci którzy szukają nietuzinkowych albumów z niemiecką awangardą lat 70, czym prędzej powinni koniecznie zapoznać się z tym kapitalnym materiałem.

R. M.

Powyższe trio to już niemal klasycy w elektronicznym światku. Na tyle uznani iż raczej bez obaw można sięgać po kolejne ich wydawnictwa, jednocześnie spodziewając się miłych dla ucha zaskoczeń. Tak jest na albumie In Repelen który ukazał się w podwójnej wersji, jako płyta audio i koncert na DVD. Zapis wizualny dokumentuje koncert z 7 lutego 2010r, a odbył się on kościele katedralnym. Zaś płyta audio rejestracje zarówno studyjne jak i koncertowe z lat 2009-2010. To gratka dla fanów tria, mają bowiem oni nie tylko możliwość sprawdzenia swoich bohaterów w akcji. Trio niemieckich elektroników dodatkowo towarzyszą: Raughi Egbert na gitarach i Thomas Kagerman na skrzypcach, udzielający się też wokalnie. Zaskoczyć może nieco etniczna osnowa tej muzyki, później ów pierwotny puls przechodzi w sekwencyjną elektronikę jak i niespieszny dryf new age. Wokalizy Kagermana mają coś z atmosfery a to hinduskich śpiewaków, w innych miejscach kojarzyć się mogą ze światem islamu. Gdy zaś górę bierze elektronika Niemców, delikatne sekwencje kapitalnie stapiają się tęsknymi brzmieniami skrzypiec, jak i ekspresyjnymi solówkami Egberta na gitarze. W sumie w kręgu elektroniki sekwencyjnej ten materiał może sprawić największą radość. Tym bardziej iż ci trzej Niemcy nieco starają się wyjść poza jej sztywne ramy. Poszerzenie palety brzmień o etniczne klimaty, jest tu strzałem w dziesiątkę. Powyższe zabiegi wcześniej mogły być co najwyżej irytujące, ale na In Repelen tworzą atmosferę prawdziwego misterium. Znakomity album, po takim materiale doprawdy trudno przewidzieć kolejny krok tercetu Bas Broekhuis, Detlef Keller i Mario Schonwalder.