2LP

Jest to płyta trochę niedoceniana, trudno powiedzieć czy słusznie. Warto jednak zwrócić na nią uwagę choćby ze względu na to, że jest to ostatni krążek Tangerine Dream z udziałem Chrisa Franke, który odszedł z zespołu w 1987 (w 1985 grupę opuścił J. Schmoelling). Po jego odejściu "mandarynkowy sen" stał się zupełnie inną formacją.

Niekwestionowany klasyk muzyki ambient, Brian Eno, wraca po solidnym remasteringu. Nie na darmo Music For Airports uchodzi za żelazny klasyk nurtu. Podstawowe definicje i szkielet tego co nazywamy "ambientem" zostały określone właśnie tu.

Niezwykle ważna płyta w dziejach eksperymentującej muzyki elektronicznej, zorientowanej jeszcze na prawdziwie bezkompromisowe i ciekawe poszukiwania. Tytułowy utwór to około pół godziny kojących, ni to akustycznych, ni to elektronicznych wysączeń, składających się w radującą ucho pastoralną melodię nie unikającą durowych skal, ale bardzo daleką od banalności. Już sam ten utwór byłby wystarczającą atrakcją dla miłośników minimalistycznego, operującego niepowtarzalnym nastrojem ambientu, a tymczasem mamy tutaj jeszcze bardzo specyficzne wariacje na temat Kanonu Pachelbela; Eno eksperymentuje z długością i częstotliwością dźwięków, wychodząc od oryginalnej kompozycji, ale bardzo prędko śmiało przekraczając jej ramy.

Po przejrzystych, holograficznych strukturach Music for Airports i baśniowych tonicznych mydlanych bańkach The Plateaux of Mirror otrzymujemy zestaw mrocznych, podziemnych, organicznych chrzęstów i poszumów, ewoluujących w tchnące jedynym w swoim rodzaju pięknem oniryczne impresje. Trzeba uważnego wsłuchania się, by doszukać się smakowitych kąsków ukrytych pod pokładami frapującej elektronicznej sadzy w każdym z prezentowanych tu utworów - ale jeśli ktoś woli traktować ten album jako niezobowiązującą muzykę tła, również powinien być usatysfakcjonowany jej jakością. Przedłużenie cyklu Ambient na bardzo wysokim poziomie.

Wszyscy wtajemniczeni wiedzą że Richard Wahnfried to żadna nowa postać na elektronicznej scenie. Pod tym pseudonimem ukrywał się Klaus Schulze i popełnił kilka znakomitych albumów. Kto wie może debiut Time Acor to przyczynek do pełnego ich wznowienia?

Tangerine Dream w pośmiertnej odsłonie, niemal wszyscy składają hołd Edgarowi Froese. Albumem Out Of This World robi to żona nieżyjącego muzyka, Bianca Froese- Acquaye. Wybór na pewno dla niej osobisty, w końcu straciła towarzysza swojego życia, ale czy równie interesujący dla wyznawców jego talentu?