DVD box

F.D. Project zdążył całkiem udanie wpisać się w pejzaż dzisiejszej elektroniki. Jego korzenie tkwią w przeszłości, udanie ją kultywuje co słychać i widać. Album E-Live 2013 składa się z dwóch płyt, pierwsza to DVD z wizualnym zapisem koncertu. Jeżeli komuś mało może śmiało sięgnąć po drugi dysk, z samą rejestracją dźwiękową. Koncert odbył się 19 października 2013r w Theater De Enck w holenderskim Oirshot w ramach imprezy E-Live. Doprawdy bardzo udany był to występ, Dorittke mocno tkwi w latach '70. Nawiązuje do spuścizny wielkich niemieckich elektroników, Klausa Schulze i Tangerine Dream. Utwory takie jak Unlimited czy Part Of Quadea to rozpędzone i rozwibrowane, elektroniczne suity. Jednakże gdy Dorittke odstawia na bok syntezatory i sięga po gitarę robi się czadowo i rockowo. Jego muzyka zyskuje drapieżne rysy balansując miedzy hard rockem a rockiem progresywnym. Te mocne brzmienia, puentowane są przez elektroniczne podkłady. Jednakże nie duszą one owych zadziornych rys, raczej mają być uzupełnieniem przestrzeni poza nimi. W ten sposób otrzymaliśmy znakomity materiał, gdzie oba nurty: rockowy i elektroniczny udanie ze sobą współgrają.

R. M.

Wiele emocji wśród fanów muzyki na całym świecie wywołały plany produkcji filmu dokumentalnego o greckiej legendy muzyki. Vangelis And The Journey To Ithaka został wydany 11 listopada 2013 r. Dwugodzinny dokument zawiera wywiady z samym Vangelisem jak i zwieloma jego przyjaciółmi i kolegami (Sean Connery, Hugh Hudson, Jessye Norman , Oliver Stone , Akiko Ebi , Julian Rachlin i wielu innych). Obejmuje on również rzadki, historyczny materiał, z którego większość nigdy nie była publikowana. Kolejną atrakcją jest rejestracja najnowszej imrpowizacji Vangelisa przygotowującego materiał na nową płytę.
Vangelis, kompozytor muzyki elektronicznej, ambient, jazzu, popu i rocka oraz muzyki orkiestrowej, jest najbardziej znany ze swojej oscarowej kompozycji do filmu Chariots of Fire oraz z wielu innych kompozycji ścieżek filmowych (Antartica, Blade Runner, 1492 Conquest of Paradise i Aleksander). Wykorzystano jego muzykę także w filmie dokumentalnym Cosmos przez Carla Sagana. Vangelis rozpoczął swoją profesjonalną karierę muzyczną w kilku popularnych greckich zespołach w latach 60-tych (The Forminx, Aphrodites Child). W 1970 roku Vangelis skomponował muzykę do kilku filmów przyrodniczych. Sukces tych filmów przwniósł go do na "wyższą półkę" wśród kompozytorów.
We wczesnych latach 80-tych, Vangelis współpracował z grupą Yes gdzie wokalistą i autorem tekstów był Jon Anderson. Wraz z nim nagrał serię udanych albumów pod nazwą Jon & Vangelis . W 1981 roku Vangelis skomponował muzykę do nagrodzonego Oscarem filmu Chariots of Fire, a singiel Titles osiągnął szczyt na amerykańskim Billboard Hot 100 i był używany jako motyw muzyczny w Igrzysk Olimpijskich Londyn 2012.
Kariera Vangelisa trwa już ponad 50 lat, skomponował muzykę do ponad 50 albumów, jest uważany za jednego z największych kompozytorów muzyki elektronicznej wszechczasów.

press info

Tangerine Dream w mieście w którym zaczęła się ich historia. Admiralspalast położony w centrum Berlina jest dosyć ruchliwym i popularnym miejscem. Słynące z wielkich pokazów, wyposażone w technologie na miarę XXIw. Nic zatem dziwnego że Tangerine Dream zagrali tam koncert. Cały występ na długo był wyprzedany, a fani zespołu tłumnie stawili się na koncercie. Edgar Froese wraz z resztą grupy sięga tu zarówno po klasyczne nagrania, jak i te nowsze. Zespół zagrał takie utwory jak Underwater Sunlight, Warsaw In The Sun, ekspresyjną wersję Stratosfear, fragment Logos i esencjonalną drugą część Ricochet, to z klasyki. Z nowszych nagrań usłyszeliśmy Hoel Dhat Alchemist, One Night In Space czy Dolphin Dance. Na dobrą sprawę berliński występ podobny był do tego, co grupa zagrała w Budapeszcie. Ten miks klasyki i nowości, stanowi pomost między starym a nowym. Tangerine Dream tym samym pokazują że nie są reliktem poprzednich epok, ale żywym tworem. Faktem jest to, że ich muzyka i brzmienia mocno spowszedniały i poza wygłodzonymi fanami już chyba niewielu na ich płyty czeka. No ale jak się ma taką publikę, to chyba warto nagrywać. Oni i tak kupią wszystko, jak i wybaczą wiele.

R. M.