Sessions in the Quantum Field

W bardzo akuratnym względem tematyki albumu ujęciu, zderzają się ze sobą i dokonują fuzji talenty Syndromeda (którego przedstawiać nie trzeba) i Sensory++ (który wart jest znajomości). Z Belgii do siedziby CERN nie jest specjalnie blisko, ale nie przeszkadza to duetowi sięgać muzyczną wyobraźnią ku wykonywanym tam eksperymentom i, jak to określił wydawca, łączyć dźwiękowo piękno i chaos rozszczepień, wypromieniowań i eksplozji, które choć w skali kwantowej, wielu przyrównałoby do zdarzeń kosmicznych. Album dzieli się na wyraźne dwie części - pierwsze około pięćdziesiąt minut serwuje nam cztery podobnie sharmonizowane i skonstruowane suity przestrzennych, melodycznych atmosfer i nieintensywnych, ciekawych rytmicznych pochodów. To wszystko znajduje ujście w interesująco zatytuowanym Organised Chaos Goes Out Of Control, przemykającym wśród pięknych padów i stanowiącym wprowadzenie do suity finałowej, ambientującej i rytmizującej dużo poważniej zanim pozwoli nam zakończyć podróż subtelnym epilogiem. Ciężko w tak homogenicznym ideowo konstrukcie muzycznym znaleźć ulubiony moment, trudniej jeszcze moment słaby. Zadowoleni powinni być fani w równej mierze klasycznej elektroniki jak i ambientu. Twórcy stawiają na pobudzanie wyobraźni ciekawymi melodiami i delikatnymi efektami, aby, kiedy już nadejdzie moment uruchomienia sekwencera, słuchacz odczuł go jako tematyczny akcent i pewnego rodzaju spełnienie danej kompozycji - nawet jeśli w tym przypadku owo spełnienie sprowadza się do po prostu wyciszenia lub rozmycia motoryczności typowym, mającym przypominać gitarę elektryczną, meandrującym solo. Gdyby albumowi dodać mrocznej dosadności, jak najbardziej właściwe byłyby porównania do serii Dark Side Of The Moog, jednakże należy się autorom szacunek za utkanie tak wielobarwnej muzycznej wyprawy na właśnie pozytywnych, lekkich harmoniach (w większości). Słuchało się z przyjemnością i mam nadzieję na dalszą duetu współpracę, do której wsparcia gorąco zachęcam.

M.D.