Embracing the Inevitable

John Kerr zaczynał od grania na kościelnych organach oraz kontrabasie. W 1978 roku przeprowadził się do Amsterdamu, gdzie zaczął pracować w świecie reklam. Godził tę pracę z tworzeniem muzyki, jednak ostatecznie postawił w roku 1992 na tę drugą. Nagrany przy producenckim wsparciu samego Rona Bootsa album Embracing The Inevitable, opiera się na dwóch podzielonych cyklach. Pierwszy to niemal półgodzinny Confronation, Realisation And Acceptance. Drugi to podzielony na kilka drobniejszych nagrań The Inevitable. Zderzone melancholijne fortepianowe frazy, podbite syntetycznymi smyczkami i ambientalnymi przestrzeniami, mają posmak ścieżki dźwiękowej. Drugi The Inevitable nieco kontruje ową zadumaną aurę pierwszego cyklu, bardziej drapieżnymi bliskiemu rockowi, acz nadal syntetycznemu brzmieniu. Jednak na finał całości, Kerr ponownie powraca na te melancholijne ścieżki, tonując wcześniejsze rockowe eksplozje. Unika sekwencji, operuje za to nastrojami. Bardzo udana płyta, wybitnie do wieczornego słuchania.

R.M.