Five Bliss Machines on the Infinite Stage

Muzyka zaczyna się amorficznymi szumami, niczym dojście do brzegu oceanu w postapokaliptycznym świecie pozbawionym ludzi. Atmosfera odrętwienia trwa i trwa, w końcu pojawia się leniwy rytm budowany kilkoma brzmieniami i tak wędrujemy niespiesznie krawędzią wody, obserwując jak zmienne barwy światła przebijając przez chmury kładą się na ciemnych falach. I tak przez cały album, zgodnie z tytułem zawierający 5 długich pejzaży. Formalnie niewiele się w tej muzyce dzieje, ale jej słuchanie sprawia niewyjaśnialną przyjemność, podobnie jak trylogii Panoramas tego samego artysty. Nie ma tu niemal żadnego rytmu, leniwe solówki wiodącego brzmienia meandrują dość losowo między wydmami, przypomina to nieco długie pasaże Namlooka, ale bez typowego dlań "miejsko-technicznego" nalotu. Tylko ostatni utwór Ebb And Flow stanowi rytmiczne przebudzenie. Dobra płyta do wieczornych relaksacji.

M.Ż.