happy days are here to stay

Ramp (a raczej, zachowując zamysł autora projektu: ['ramp]) to kiedyś duet Stephena Parsicka i Franka Makowskiego, a od 2009 już solowe dzieło pierwszego z nich. Powody rozpadu duetu są opisane we wkładce do płyty podsumowującej ich wspólną drogę, zatytułowej znamiennie "Looking Back In Anger - A Decade Of Misfits". Poznałem sporo albumów sygnowanych tą nazwą, żaden nie był rozczarowaniem, więc z ciekawością odpakowałem najnowszy, który powstawał w latach 2017-2022, okresie naznaczonym brzemiennymi dla autora wydarzeniami: śmierć przyjaciela, a jednocześnie muzyka Cosmic Hoffmana, pandemia, wreszcie wojna w Ukrainie. Te silne emocje przeciążyły muzykę w ciemne rejony, na płycie panuje nastój melancholii, przygnębienia, całkowicie wbrew tytułowi płyty. Stylistycznie to nie dark ambient, a raczej oniryczna, spowolniona szkoła berlińska. Dominują mollowe chmury melotronu, sunące ciężko przez dronowe niebo, z rzadka podparte głębokim basowym sekwencerem, bez galopady, za to z dużą dawką pogłosu. Jest dostojnie, apokaliptycznie, na pewno nastrojowo. Swoiste requiem dla tytanów szkoły berlińskiej, których w ostatnich latach pożegnaliśmy tak wielu... Zdecydowanie polecam. M.Ż.