Hamaja

Hamaja to kolejna płyta Roberta Schroedera jaką zremasterował i wydał własnym sumptem. Materiał oryginalnie wydano w 1991r, można powiedzieć o pełnej krystalizacji własnego stylu. Wszak to właśnie Robert Schroeder jest dziś najaktywniejszym artystą niemieckim, kontynuującym dziedzictwo "berlin school". Podczas gdy Klaus Schulze skupia się na głównie na wydawaniu swojego archiwum, a Tangerine Dream raczej się nie popisują, Schroeder trzyma fason. Co ciekawe po opublikowaniu tej płyty, Roberta obwołano "królem medytacji". Jednak brzmienie tego albumu, przebiega niejako dwutorowo. Bo mamy i dosyć rytmiczne nagrania, będące niejako schedą po muzyce lat '80. Drugi biegun tej płyty to niemal zastygłe, ambientalne przestrzenie. Muzyka Schroedera jeszcze nigdy nie była tak bliska dźwiękowym ilustracjom. Niejako odpowiada to tytułowi tej płyty, w języku hebrajskim słowo "hamaja" oznacza "schronienie" jakiś azyl. Zatem naturalnym jest iż Robert Schroeder stworzył album będący medytacyjną muzyką dla ciała i duszy. Ubrał to wszystko w elektroniczne, syntezatorowe szaty, oprawił syntetycznymi bitami jak i podkreślił dyskretnie tła. Edgar Thönnissen napisał że "hamaja to miejsce gdzie spotykasz samego siebie, będąc ze swoimi myślami i uczuciami. A możesz je stworzyć gdzie chcesz i kiedy chcesz". I ten opis znakomicie oddaje klimat tej niezwykłej płyty.

R. M.