Inside the Mental Hospital

Rety, co za tytuł... Od razu wiadomo że łatwo ani miło nie będzie. Danny Budts który stoi za tym projektem generuje fale dźwiękowe od wielu lat, klasyfikuję go jako wykonawcę 'dark berlin'. Co oferuje tutaj, na rozległym dwupłytowym albumie? Przede wszystkim, rzut oka na tracklistę zdradza że wiele utworów to duety: na liście zasłużonych figurują Bart Pilate, Frans Lemaire, Michael Bruckner, Serge Devadder i inni. Zapowiada się ciekawie i zmiennie. Otwierającym utworem przekraczamy dziarskim marszowym krokiem bramy psychuszki, a tam pełne zanurzenie w ambientowe odmęty onirii. Rozmyte odległe głosy, groźne stojące pady, charakterystyczne 'rozmglenie' planów jak u Radio Massacre International, brak rytmu, który pojawia się właściwie dopiero na drugiej płycie zestawu. To zgodnie z tytułem płyty izolacyjny dark ambient, ale z domieszką szkoły berlińskiej. Słuchanie tej płyty przypomina powolną wędrówkę mrocznymi korytarzami schorzeń, malign, urojeń, niekiedy depresyjną obserwację odległych pustych przestrzeni z okien opuszczonego budynku zimowym świtem. Niosą się echa wczesnych koncertowych rejestracji Tangerine Dream, mam na myśli statyczne pejzaże z lat 1972-1973, choćby zapis występu z Deutschlandhalle wydany jako część Tangerine Tree (oraz bonusowy dysk w reedycji Atem). Rytm jest nieczęsty, bo i gdzie w przytułku dla obłąkanych spodziewać się powtarzalności, i nawet wtedy jest ukradkowy, przyczajony, lękliwy... Te słowa opiszą dobrze cały nastrój tej płyty, niczym małe zwierzątko przemykającej wśród nienazwanej grozy, właśnie tak jak na Atem Tangerine Dream. Ciekawy album penetrujący ukryte i niedostępne, choć przecież obecne w każdym niemal mieście, światy.

Drogowskazy: Radio Massacre International, Cosmic Ground, Tangerine Dream z okresu Pink Years

M.Ż.