The Bounty

Wznowienie soundtracku oryginalnie nagranego w listopadzie 1983 w londyńskim Nemo Studio, przez wiele lat niewydanego w całości (pamiętam że 2 utwory trafiły na składankę Themes z 1989). Ta muzyka dotąd była dostępna tylko na bootlegach. Posłuchajmy dlaczego to tyle trwało. Płyta ma aż 20 utworów. Brzmieniowo mamy tu rzecz jasna uzasadnione chronologicznie nawiązania do Antarctica czy Soil Festivities. Nie zawiera typowych dla Greka chwytliwych monumentalnych motywów, ale naturalnie to nadal wręcz malarska dźwiękowa sprawność Vangelisa która ozdobiła już tyle filmów. Piszę te słowa z pełną świadomością faktu uwypuklonego na okładce: to nie gra Vangelis, a niejaki Dominik Hauser. Kim jest ów dżentelmen, nie wiem, ale przyznam że wykonuje Vangelisa wybornie. Jest kilka kawałków o rodowodzie folkowym, jak np. Bonny Kate czy nastrojowe opracowanie pięknego tematu She Moved Through The Fair, nad którym potem pochylali się Simple Minds (album Street Fighting Years) czy Mike Oldfield (Voyager). Są urocze liryczne miniatury jak Bounty Leaving England czy Sailing On, o dużym stopniu "żeglarskości" jak późniejszy album 1492, ale i bywają utwory wysoce wątpliwe jak Cape Horn. Pod koniec albumu mamy jeden długi (14:37) zamykający całość utwór The Bounty / End Credits, który na dobrą sprawę mógłby służyć za podsumowanie całego albumu: zawiera wszystkie główne motywy, ma czas się rozbudować, przynosi niepodrabialną atmosferę Vangelisa, i ogólnie mocno przypomina finałową codę z 1492, gdyby nie to że Vangelis nagrał go 9 lat wcześniej. Wreszcie na koniec, co niezwykłe, są i bonusy: pojedyncze krótkie utwory Vangelisa z innych filmów jak Bitter Moon, La Plague czy Francesco. Nie znałem ich i przyjąłem z zaciekawieniem.
 Werdykt: Warto mieć tą płytę, choćby dla suity The Bounty / End Credits, ale też dla bonusów. To dobra, nastrojowa, malarska muzyka. Przy czym nie zapominajmy że na tej płycie Vangelis to tylko kompozytor, wykonawcą jest kto inny.

M.Ż.