Alone on Stage

Ron Boots to jeden z tych tytanów el-muzyki który ma własną wytwórnię (Groove Unlimited), co pozwala mu w sposób całkowicie wolny i niezależny wydawać swoją muzykę solo i w kolaboracjach. Podobnie działa Mario Schönwälder i jego Manikin Records, gdzie od 30 lat swobodnie publikuje utwory swoje oraz te nagrane w gronie licznych przyjaciół, z czego nam jako słuchaczom pozostaje tylko się cieszyć. Wracając do recenzji: Tytuł sygnalizuje płytę koncertową, czy tak jest w rzeczywistości? Tak, to materiał z jego występu na Dutch Masters Festival. Co tym razem proponuje muzyk: to dość skupiona, wyważona szkoła berlińska z lekko 'apokaliptycznym' nastrojem, choć nie aż tak jak na jego płycie 'Acoustic Shadows' poświęconej bitwie nad Sommą. Sprawnie grane solówki, stonowane sekwencje, ledwie zarysowany rytm, to wszystko sprzyja jesiennej refleksji w trakcie słuchania. Styl to pewna odmiana szkoły berlińskiej, więc bywają rzecz jasna nastrojowe chóry czy zamyślone fletyzacje melotronu, ale nie jest to uporczywe kopiowanie klasyków, Ron wypracował przez lata własny rozpoznawalny styl. Ta płyta to równe, dojrzałe, rzetelne granie może bez szaleństw, ale z wyraźnym szacunkiem wobec słuchacza. Polecam. Na koniec refleksja: zdjęcie na stronie tego albumu na bandcampie istotnie ukazuje Rona siedzącego samotnie na scenie za skromnym zestawem syntezatorów, i tu pojawia się myśl jak obecnie skompaktowała się także muzyczna technologia, jakże małe są te instrumenty w porównaniu z olbrzymimi pudłami modularów wśród których 'pracował' na scenie laborant Klaus Schulze w latach 70tych...

M.Ż.