Vangelis

Elektryzujące riffy a'la Led Zeppelin, zamglone ballady tchnące atmosferą akustycznych nagrań Pink Floyd z początku lat siedemdziesiątych, plemienne impresje oraz deszczowy prog-rock-free-jazz? Tak, te wszystkie elementy istotnie znajdzie słuchacz na płycie sygnowanej: Vangelis. Earth jest jedną z najbardziej urozmaiconych i odważnie poszukujących płyt greckiego multiinstrumentalisty i kompozytora.

Rok 1982 przyniósł Vangelisowi szczyt sławy i długo oczekiwane uznanie jako kompozytora muzyki filmowej. Jego ścieżka dźwiękowa do Chariots Of Fire przez 15 tygodni utrzymywała się na pierwszych miejscach amerykańskich list przebojów, aby w końcu zdobyć Oskara. W tym wspaniałym dla siebie okresie w Londynie Vangelis przygotowuje muzykę do innego wielkiego przeboju kasowego - Blade Runnera, opowieści science fiction wyreżyserowanej przez Ridleya Scotta, w której główne role zagrali: Harrison Ford i Rutger Hauer. W tej doborowej stawce Vangelis wcale nie okazał się słabszy. Stworzył wspaniałą muzykę, która mimo upływu wielu lat wcale się nie zestarzała.

Jakże to innowacyny album! Pamiętajmy jedną rzecz: ta muzyka powstała w 1970 roku! I co tu znajdujemy? Prototypy struktur ambientowych, wyznaczniki późniejszego ruchu minimalistycznego, muzyki world, new age, elektroniki. Porywająca muzyczna tapeta która może spokojnie funkcjonować bez obrazu tworząc wizje roztaczane przed słuchającymi w umyśle, wzbudza podziw jaki geniusz mógł stworzyć coś tak eterycznego i zaawansowanego.

Mamy tu kreację szerokiej wariacji nastrojów i kontrastów co tłumaczyć należy tytułem - płyta koncepcyjna opowiadająca o przepaści między dobrem a złem. Vangelis uczynił to poprzez wysublimowaną i wyszukaną w każdej minucie tej płyty muzykę. Nie da się jednoznacznie zaszufladkować tej płyty: czasami symfoniczny, momentami etniczny mocno progresywny jest dziwnym i pięknym zarazem eksperymentem nigdy więcej przez Vangelisa nie powtórzonym a zarazem to podwalina pod kolejne arcydzieła oparte na chórze i harmoniach, które odnajdujemy w Opera Sauvage i Chariots Of Fire.

Elektryzujące riffy a'la Led Zeppelin, zamglone ballady tchnące atmosferą akustycznych nagrań Pink Floyd z początku lat siedemdziesiątych, plemienne impresje oraz deszczowy prog-rock-free-jazz? Tak, te wszystkie elementy istotnie znajdzie słuchacz na płycie sygnowanej: Vangelis. Earth jest jedną z najbardziej urozmaiconych i odważnie poszukujących płyt greckiego multiinstrumentalisty i kompozytora.

Muzyka proponowana przez Vangelisa na tym albumie stanowi klucz do tajemniczego świata owadów i wszelkich drobnych stworzeń wiodących zagadkowe życie na poziomie niedostrzeganym na codzień oczami słuchacza - nagrania wypełniające Soil Festivities niewątpliwie świetnie by się sprawdziły jako ścieżka dźwiękowa filmu Mikrokosmos. Z jednej strony słychać tu echo klarownego, melodyjnego stylu wypracowanego przez Vangelisa na wcześniejszych płytach, z drugiej zaś, niektóre rozwiązania brzmieniowe stanowią już zapowiedź śmiałej, eksperymentalnej płyty Invisible Connections.

Opera Sauvage pełną pięknych, nastrojowych melodii z cudownym brzmieniem orkiestracji można uznać za sztandarowy przykład jak Vangelis z prostego materiału tworzył arcydzieła. Znowu elektryczne pianino Fender Rhodes i charakterystyczne dla Vangelisa brzmienia z Yamahy CS-80 dały niesamowity rezultat. Ten tytuł nie ciśnie się na usta na hasło Vangelis - a niesłusznie bo to znakomity przykład miłej dla ucha melodyjnej elektroniki spod znaku tego wykonawcy.

Za sprawą przestrzennej orkiestracji i intrygujących partii rozpisanych na żeńskie i męskie głosy przenosimy się w podziemne lochy skrywające skarby Majów i Azteków. "Mask" jest niewątpliwie jedną z najmroczniejszych i najbardziej frapujących płyt Vangelisa, ma też ogromną wartość jako album wprowadzający słuchacza w nastroje, które zdominowały późniejsze wybitne albumy: "1492 - Conquest Of Paradise" i "El Greco".