1LP

Mamy tu typową dla wczesnego Kitaro kombinację dźwiękowego przepychu, majestatycznych struktur i miłych prawie naiwnych melodii. Lekkie syntezatorowe dźwięki pełne elegancji i blasku o ciepłym i pełnym wewnętrznego spokoju charakterze. Cudowne syntezatorowe pejzaże mieszane z naturalnymi odgłosami i niepowtarzalnymi efektami dźwiękowymi. Spokojne i wysublimowane prowokujące do wyobrażania sobie odległych lądów, czasów, kosmosu.

Silk Road Kitaro to jeden z najsłynniejszych i najbardziej malowniczych albumów z gatunku "elektronicznego neoklasycyzmu" bądź wariacyjnego orientalnego new-age. Ta ścieżka dźwiękowa do japońskiego serialu telewizyjnego do dziś robi wrażenie - album jest prawdziwą wizytówką Kitaro, a jednocześnie przykładem maestrii aranżacyjnej, opracowania utworów są bowiem wyjątkowo przestrzenne i skromne, a przy tym przebogate wizualizacyjnie, lżejsze i bardziej sugestywne niż na niejednym późniejszym albumie japońskiego kompozytora i multiinstrumentalisty.

Steve Roach na albumie The Skeleton Keys Collection wraca do czasów swoich pierwszych fascynacji, czyli elektroniki sekwencyjnej. Jednakże stara się podejść do owej stylistyki na własny sposób, adaptując weń własne moduły elektroniczne.

Niekwestionowany klasyk muzyki ambient, Brian Eno, wraca po solidnym remasteringu. Nie na darmo Music For Airports uchodzi za żelazny klasyk nurtu. Podstawowe definicje i szkielet tego co nazywamy "ambientem" zostały określone właśnie tu.

Niezwykle ważna płyta w dziejach eksperymentującej muzyki elektronicznej, zorientowanej jeszcze na prawdziwie bezkompromisowe i ciekawe poszukiwania. Tytułowy utwór to około pół godziny kojących, ni to akustycznych, ni to elektronicznych wysączeń, składających się w radującą ucho pastoralną melodię nie unikającą durowych skal, ale bardzo daleką od banalności. Już sam ten utwór byłby wystarczającą atrakcją dla miłośników minimalistycznego, operującego niepowtarzalnym nastrojem ambientu, a tymczasem mamy tutaj jeszcze bardzo specyficzne wariacje na temat Kanonu Pachelbela; Eno eksperymentuje z długością i częstotliwością dźwięków, wychodząc od oryginalnej kompozycji, ale bardzo prędko śmiało przekraczając jej ramy.

Po przejrzystych, holograficznych strukturach Music for Airports i baśniowych tonicznych mydlanych bańkach The Plateaux of Mirror otrzymujemy zestaw mrocznych, podziemnych, organicznych chrzęstów i poszumów, ewoluujących w tchnące jedynym w swoim rodzaju pięknem oniryczne impresje. Trzeba uważnego wsłuchania się, by doszukać się smakowitych kąsków ukrytych pod pokładami frapującej elektronicznej sadzy w każdym z prezentowanych tu utworów - ale jeśli ktoś woli traktować ten album jako niezobowiązującą muzykę tła, również powinien być usatysfakcjonowany jej jakością. Przedłużenie cyklu Ambient na bardzo wysokim poziomie.

Muzyka Tangerine Dream rodzi się w chaosie, na krańcu wszechświata odległym o lata świetlne od układów słonecznych zdominowanych przez nadające rytm sekwencery, melodyjne alternacje akordowe lub homofoniczne struktury i uproszczone aranżacje W niesamowitej, pięcioczęściowej suicie prawdziwe oblicze Kosmosu (a może niepokojące, nieznane wnętrze człowieka?...) Edgar Froese ukazuje słuchaczom w towarzystwie tak wybitnych postaci elektronicznej sceny, jak Klaus Schulze i Conrad Schnitzler.