Generator.pl

Mamy tu typową dla wczesnego Kitaro kombinację dźwiękowego przepychu, majestatycznych struktur i miłych prawie naiwnych melodii. Lekkie syntezatorowe dźwięki pełne elegancji i blasku o ciepłym i pełnym wewnętrznego spokoju charakterze. Cudowne syntezatorowe pejzaże mieszane z naturalnymi odgłosami i niepowtarzalnymi efektami dźwiękowymi. Spokojne i wysublimowane prowokujące do wyobrażania sobie odległych lądów, czasów, kosmosu.

Silk Road Kitaro to jeden z najsłynniejszych i najbardziej malowniczych albumów z gatunku "elektronicznego neoklasycyzmu" bądź wariacyjnego orientalnego new-age. Ta ścieżka dźwiękowa do japońskiego serialu telewizyjnego do dziś robi wrażenie - album jest prawdziwą wizytówką Kitaro, a jednocześnie przykładem maestrii aranżacyjnej, opracowania utworów są bowiem wyjątkowo przestrzenne i skromne, a przy tym przebogate wizualizacyjnie, lżejsze i bardziej sugestywne niż na niejednym późniejszym albumie japońskiego kompozytora i multiinstrumentalisty.

Śmiała, awangardowa muzyka, nieporównywalna w zasadzie z twórczością innych artystów: eksperymenty proponowane na Cluster 2 mogą okazać się sporym szokiem nawet dla miłośników aktualnej elektronicznej awangardy, dark-ambientu itd. Muzyka Cluster to znakomite dźwiękowe wyobrażenie struktur, które oglądane z daleka wydają się być doskonale monolityczne, przy bliższych oględzinach jednak okazują się być wielopoziomowe, dziwnie pozałamywane i przede wszystkim bogate w zdumiewające detale.

Trzy dźwiękowe malowidła, utrzymane odpowiednio w tonie: impresjonistycznym, romantycznym i surrealistycznym. Jedyna płyta Tangerine Dream nagrana w składzie: Edgar Froese, Chris Franke, Klaus Kruger.

Klasyczna, znakomicie zinstrumentowana płyta Tangerine Dream z najciekawszego okresu twórczości grupy. Pomysłowe, intrygująco brzmiące ostinata porządkują warstwę rytmiczną, natomiast rozmazane plamy swobodnie rozwijających się wątków idealnie korespondują z wizjonerskimi, świeżymi obrazami Odilona Redona. Uwagę zwraca przede wszystkim imponująca paleta brzmień i ich odcieni. Chyba właśnie na tym albumie berlińska grupa przedstawiła swoje najniezwyklejsze wizje i najpełniejszy zasób fascynujących melodii - obok płyt koncertowych z tego okresu jest to moim zdaniem po prostu najwybitniejsze osiągnięcie Tangerine Dream, które z pewnością zadowoli zarówno miłośników arytmicznych, kosmicznych medytacji, jak i wyrafinowanych, kunsztownych melodycznie kompozycji o wyraźnych konturach.

To po prostu jedna z najwybitniejszych, najbardziej malarsko sugestywnych, wizjonerskich płyt nie tylko w dorobku Tangerine Dream, ale ogólnie w dziejach muzyki elektronicznej (może nawet nie tylko elektronicznej). Ta dwuczęściowa blisko czterdziestominutowa suita przepełniona jest brzmieniami, które w przydymionej kolorystyce formują nigdy nie widziane krajobrazy, senne widziadła i najbardziej zaskakujące wybryki wyobraźni.

Prawdziwa ściana mrocznych wibrujących sekwencji wymieszana z ciekawymi motywami muzycznymi. Wszystkie te struktury są na najwyższym poziomie z prostej przyczyny: z kilometrów taśm Froese wybrał i skompilował najciekawsze fragmenty i bardzo przyłożył się do dopracowania wszystkich detali - stąd ta płyta jak dla mnie brzmi wciąż świeżo i niezwykle.

Przełomowa płyta Tangerine Dream wyznaczająca drogę pokoleniom kontynuatorów i naśladowców. Na scenę wkracza sekwencer, rytmicznie porządkując intuicyjne, malarskie kompozycje, aranżowane niezwykle przestrzennnie i barwnie.