Strands

Kustosz muzeum analogów powraca regularnie z kolejnymi albumami. Poprzedni Filaments stanowił pewną odskocznię stylistycznie, nowa płyta Strands powraca na znajome wody. Powiem tylko tyle, że już pierwsza minuta wieje wyraźną bryzą Cherokee Lane Tangerine Dream z płyty Encore, i chyba nie muszę dodawać już więcej. Nie, nie jest ta muzyka w żadnym stopniu odkrywcza czy poszukująca. Tak, słucha się jej świetnie, jeśli takie nastawienie artysty nie przeszkadza. Mamy więc melotronowe poszukiwania tajemnicy wśród listowia kambryjskiego lasu, analogowe świergoty ptactwa, pulsujące tętno basów, specyficzne rozmycie brzmienia, jednym słowem wszystko brzmi jak w latach 70tych. To kolejna udawana wyprawa do zaginionych skarbców z taśmami Tangerine Dream ze składu z Peterem Baumannem czyli 1972-1977. Skoro Virgin dość rzadko raczy nas wznowieniami staroci niemieckiego tercetu, a mamy ciągle ochotę powracać do muzycznych krajobrazów Ricochet, Rubycon, Stratosfear czy Encore, to z pomocą przychodzi niestrudzony Brendan Pollard. Dlaczego nie?

M.Ż.