City Never Sleps

Nowa propozycja Gerta Emmensa to aż 16 utworów, więc siłą rzeczy wiadomo że nie będą to długie suity tylko bardziej zwarte propozycje. Muzycznie to typowe dla niego pogodne słoneczne sekwencjonowanie, bez żadnego pazura. Są też utwory nieco elegijne jak 'Dad's Funeral' czy 'At the cemetery', gdzie bywa ckliwe pianinko, domyślam się po tytułach że zaszły pewne straty rodzinne które natchnęły do takich nastrojów. Przyznam że od czasu zamilknięcia lata temu Free System Projekt szkoła holenderska po prostu mnie nieco nudzi, jest za grzeczna, zbyt opływowa, mainstreamowa, nie ma w niej zacięcia eksperymentu, strefy mroku, szczypty szaleństwa... Szkoła berlińska to jednak zawsze dla mnie te wszystkie składniki, także odrobina onirii, psychodelii, a kolega Emmens tutaj brzmi przewidywalnie jak Tangerine Dream z lat 90. Sprawne granie, ale nie porywa. Energii nieco dodaje fakt żywej perkusji na której Gert także potrafi grać, co ładnie słychać chociażby w Nightwalk gdzie sprawnie kontrapunktuje swoje sekwencery, no ale jednak Schulze & Grosskopf to nie jest ... Muzyka trochę dla el-emerytów.

Drogowskazy: Tangerine Dream z okresu Melrose Years

Najciekawsze utwory po pierwszym odsłuchu: Nightwalk

M.Ż.