Meditatio Laeta

Oto materiał nagrywany z przerwami przez całe lata 80te, wydobyty teraz z prywatnego archiwum trójmiejskiego muzyka, bardziej znanego jako organista. Ta płyta to przykład muzyki wykonywanej co prawda na syntezatorach, ale właściwie "nie elektronicznej". Już wyjaśniam ten pozorny paradoks: otóż o ile warstwa brzmieniowa to istotnie syntezatory, to kompozycyjnie jest to przede wszystkim muzyka organowa, klasyczna, tudzież w niektórych utworach popowa. Nie ma tutaj typowej dla klasycznej muzyki elektronicznej czy szkoły berlińskiej fascynacji samym dźwiękiem i brzmieniem, repetycjami, tutaj jest pełna użytkowość, ma się wrażenie jakby do nagrania akurat trafiły się klawisze ale artysta zapewne mógłby to nagrać na całkiem innym zestawie instrumentów. Podobne podejście miały w przeszłości projekty Cusco, Dancing Fantasy czy Mikołaj Hertel. Może jedynym wyjątkiem jest pełen elektronicznych ozdobników - ale jednak dalej zdominowany mocarnymi organowymi akordami - Pars VII. Jeśli chodzi o nastroje to mamy tu dość zróżnicowaną, rytmiczną suitę o ogólnie pozytywnym, durowym wydźwięku, z nielicznymi momentami lirycznej zadumy. Pewne fragmenty tej rozległej kompozycji pojawiły się na albumie Live jako Radosna medytacja, o czym zresztą wspomina wkładka do płyty. Nie ma tu w ogóle typowego dla klasycznej el lekkiego wyobcowania, "kosmiczności", żadnych odlotów czy transów. Krzysztof Duda z werwą zapodaje konkretne, zwarte tematy, niczym nie mający czasu na wydziwianie sprawny rzemieślnik. Start, wchodzi temat, szybkie rozwinięcie, harmonia, porządek, struktura, następny. W porządku, jest w tym konsekwencja i ład. Na pewno nic nie można zarzucić biegłości wykonania oraz swoistej rzetelności, uczciwości wobec słuchacza. Trochę szwankuje za to czasami jakość dźwięku (mastering ze starych taśm?), nie zawsze udało się wyeliminować szumy, ale nie ma tych momentów na szczęście zbyt wiele. Podsumowanie: nie jest to typowa muzyka elektroniczna, ale jako uzupełnienie archiwaliów Krzysztofa Dudy sprawdza się dobrze.

M.Ż.

Suita pełna zadumy i nadziei. Elektroniczny projekt, który Krzysztof Duda rozwijał przez całe lata 80., dokładając do tej wielkanocnej opowieści kolejne elementy i wykonując je podczas koncertów. Tutaj, pierwszy raz w historii, oryginalna studyjna wersja, dotąd znana tylko we fragmentach. Krzysztof Duda, jeden z największych melodyków w historii polskiej el-muzyki, nagrał w 1980 roku utwór Radosna medytacja, który dał początek całemu cyklowi kompozycji odnoszących się do czasu wielkiego postu i świąt wielkanocnych. Rejestrowane z przerwami przez niemal całą dekadę lat 80. doczekały się wykonań koncertowych (jedno z nich ukazało się na albumie Live), ale oryginalna studyjna wersja – nie. Teraz wreszcie w całości, która porwie każdego miłośnika elektroniki wielopłaszczyznowymi strukturami o szlachetnym, analogowym brzmieniu. Meditatio Laeta ukazuje się po raz pierwszy na CD, zremasterowana z oryginalnych taśm z archiwum artysty i wzbogacona o książeczkę z krótkim szkicem na temat projektu. 

press info