Cites Analogues

Lightwave to formacja z Francji która nagrywa od 1987, to ich drugi album, wydany pierwotnie na kasecie, teraz wznowiony przez zasłużony label Bureau B. Zespół proponuje nam spacer przez analogowe miasta. Dołączmy zatem. Początki płyty (Intro, Airport) to czysty environental, mamy tu rozmowy, śmiechy, kroki, spogłosowane niczym na dworcu - przypomniały mi się fragmenty takich płyt jak Aairria Urbanisation, Vangelis The City czy Aphex Twin Selected Ambient Works. Correspondance Pour Ailleurs to analogowy strumyk, nieco jak w pradawnym urokliwym Morgenspaziergang Kraftwerk z 1974, a potem już naprawdę ostre równie analogowe rzeźbienie dźwięku w statycznym oświetleniu jarzeniówek. Dopiero Le Parvis wprowadza jakąś strukturę i rytm, ale analogowe szaleństwo brzmień wcale nie ustępuje. Już mi się podoba ten album! Pierwsze uspokojenie to Agora, sferyczny 13-minutowy ambient trochę w duchu Waiting For Cousteau Jean Michel Jarre'a. Impresje Cites Des Miroirs oraz Polycentre to właściwie krótkie atmosferyczne pomosty, pierwszy w stylu dark ambient, drugi brzmiący jak klasyczne el. Podobnie krótko trwa News, ale to w ogóle tylko kolaż radiowych głosów jak miniatura Nachrichten Kraftwerk z 1975, nawiązująca zresztą tytułem. Porządny długi utwór to Cités Analogues, jakby zaginione nagranie Tangerine Dream z okresu soundtracków podczas Blue Years (1984-1987) - te snujące się pady i oszczędna sekwencja na tle synkopowanej perkusji to naprawdę uczta dla ucha. Metafora nie jest moim skromnym zdaniem zupełnie od rzeczy, bo ten album to wznowienie materiału z 1988, czyli inspiracje prawdopodobnie były właśnie takie. Wreszcie Ophelia to znów spokojna ambientowa plama światła wśród nocnego miasta, koniec wędrówki zaś (Lunar Parking) to niewiele ponad minutowa zamykająca całość melancholijna impresja. Podsumowując: dobry zróżnicowany album, łączący environmental z ambientem i pewną dawką berlińskiego sekwencjonowania. Panowie są w formie mimo blisko 40 lat istnienia formacji.

M.Ż.