Daydreamer & Nightwalker

Niezmordowany Przemysław Rudź w kolejnym duecie, tym razem z matematykiem Romanem Odojem który tutaj udziela się na gitarze. Płyta jest spokojna, w dużej mierze to ambientowe płaszczyzny które Rudź odwiedzał już choćby na Stratomusica Suite, ale istotnie wkład Odoja jest znaczący, zgrabnie ozdabia te plany swoją grą, czasem oszczędnie głaska struny, czasem odpala się żarliwie niczym Edgar Froese. Nie jest to może wybitne melodyjne granie gitarowe w stylu Manuela Goettschinga czy Steve'a Rothery ale na pewno dobrze dopełnia całości. Największe wrażenie robi tytułowa rozległa suita (niemal 27 minut), gdzie początkowy zwiewny ambient w stylu Selected Ambient Works II Aphex Twin punktowany powolnymi odgłosami kroków niczym na The City Vangelisa stopniowo przeradza się w dynamiczną dialogową grę obu muzyków, nie ma tu nudy, jest za to parę odmiennych części tego utworu, jest dramaturgia, mocne gitarowe solo Romana i basy Przemka, jednym słowem wszystko co trzeba. Rock progresywny jak marzenie! Na koniec wracamy do odgłosu miarowych kroków spinających całość niczym klamra. Kolejna udana współpraca muzyczna Przemka na mojej półce do regularnego słuchania. Polecam. Dodatkowe punkty za okładkę albumu - stylizacja na 8bitową grę samochodową typu 'Road Race' naprawdę mi się podoba, mimo że nie ma właściwie odbicia w muzyce (ten styl grafik jest mocno eksploatowany w nurcie synthwave - wykonawcy tacy jak choćby świetny FM84).

M.Ż.