Asteroid

Q2 kapitalnie nawiązuje do tradycji niemieckiej muzyki z lat '70. To nie tylko sekwencyjna elektronika, ale też i echa krautrocka i w większej mierze rocka progresywnego. Frank Husemann i Sunny Vollherbst tworzą długie, hybrydowe kompozycje w których owe style znajdują swoje ujście. Już pierwszy, trwający ponad 20 minut Planets ukazuje ich niebanalne podejście do tworzenia długich, acz spójnych utworów. W pierwszych minutach trwania tego utworu, umiejętnie wymieszane są agresja i delikatność. Dalej mamy istny, kosmiczny wir, zaś w finale psychodeliczny blues. Kolejne nagranie Comet ma niemal gotycki, nawiedzony klimat. Gitara, organy i elektronika tworzą niemal dark ambientowy monument. Finalny Asteroid to świetne zwieńczenie tego niezwykłego albumu. Hipnotyzujące, gitarowe akordy Frank Husemann i Sunny Vollherbst przegryzają przestrzenną elektroniką, dając tym samy złudzenie odbywania podróży międzyplanetarnej. Bogactwo form, rozbudowane kompozycje sprawiają, iż niekiedy Q2 zbliżają się do brzmień ala Pink Floyd czy nawet grupy Camel. W bardziej syntetycznych momentach najbliżej są Klausa Schulze. Ta muzyka mogłaby śmiało ukazać się w latach '70, bowiem na wskroś przesiąknięta jest "tamtymi brzmieniami". W rzeczy samej brzmi to niezwykle trendy i na czasie, zwłaszcza gdy widać fascynację latami '70.

R. M.