Into The Light

Nowy album niemieckiego weterana el-muzyki, który nagrywa od 1979. I faktycznie, już od pierwszego utworu znać w tej muzyce swoistą dojrzałość, wyważenie dynamiki, pewny siebie spokój w prowadzeniu linii melodycznych, konsekwencję budowania nastroju. Muzyka ma strukturę: początek, logiczne rozwinięcie i zakończenie, nie ma meandrowania bez celu po klawiszach. Nie ma też szaleństw, ani napinania się, Robert Schroeder gra zapewne sam dla siebie, a jednocześnie wybornie się tego słucha. Pasaże umiarkowanie rytmiczne są przeplatane długimi płaszczyznami zastoju, niczym bieganie nad oceanem, gdy co parę kilometrów miarowego tempa przystajemy zachwyceni widokiem groźnych szarych fal - zresztą tą moją metaforę wspaniale potwierdza początek utworu nr3 gdzie słychać dokładnie te dźwięki, okraszone chichotem mew. Czasem brzmi ta muzyka jak spowolniona szkoła berlińska, bez tego uporczywego nerwu napędzającego kompozycje z lat 70. ale z tą samą oniryczną atmosferą. Sampling jest krystalicznie czysty, sporo environmentalu, kroków, szumu miasta, wytrawni melomani pociągną tutaj zapewne linię do The City Vangelisa. Dobra płyta, i cieszy niezmiennie wysoka forma autora mimo wieku.

Podobieństwa stylistyczne: Serge Blenner, Rolf Trostel, Paul Ellis

M.Ż.