White Eagle (reissue)

Bardzo udany album niezwykle pracowitego w 1981 r. składu Froese-Franke-Schmoelling. Formuła wypracowana jeszcze w połowie lat siedemdziesiątych znakomicie sprawdziła się przy wykorzystaniu nowych metod aranżacji i produkcji – tyle samo tutaj magii co na wcześniejszych płytach, mimo, iż brzmienie stało się nieco bardziej suche, a struktura kompozycji bardziej uporządkowana. Na przestrzeni Mojave Plan mamy wszystko, co stanowi o wielkości długich suit Tangerine Dream: niecodzienne efekty brzmieniowe odpowiadające za wprowadzenie w odpowiedni nastrój, ostinatowe kaskady, selektywne i czyste a przy tym kąśliwe brzmienia gitary elektrycznej, swobodę improwizacji przy jednoczesnej wielkiej inwencji kompozytorskiej. Krótka impresja Midnight in Tula zaczyna się motywem do złudzenia przypominającym progresję z Trans Europa Express Kraftwerk i błyskawicznie przeradza się w utwór o połamanej strukturze rytmicznej, wykorzystujący odważne skale kojarzące się raczej z jazzem. Convention of the 24 to przede wszystkim sprężyste, rozedrgane ostinato, na tle którego rozgrywają się fascynujące elektroniczne wydarzenia podobne tym, o których opowiada późniejsza suita Barbakane z albumu Poland, mamy tut mnóstwo elektronicznego babiego lata, wiatru zaglądającego pod firanki otwartych na oścież okien oraz gry słonecznych promieni z cieniami przemykającymi przez wyludnione patia i podwórka. Finałowy utwór to zwarta, bardzo melodyjna kompozycja operująca ciekawymi, lekko nostalgicznymi progresjami tonalnymi, zaaranżowana z wielkim wyczuciem przestrzeni, a wręcz bezkresu.



...bardzo lubie słuchać tego albumu, a moje estetyczne wrażenia poteguje myśl, że ponoć Edgar Froese skomponował WHITE EAGLE specjalnie dla Polaków pod wrazeniem działań SOLIDARNOŚCI w latach 80'...