Winter in Hiroshima

Oto czwarta część pięciotomowego el-muzycznego eposu Atomic Seasons Tangerine Dream: bardzo różnorodna stylistycznie i nasycona prawdziwie "narracyjnymi" brzmieniami podobnie jak wszystkie poprzednie z pietyzmem skonstruowane płyty tego concept-albumu. Transition przynosi (głównie za sprawą żeńskiej partii wokalnej) garść nastrojów kojarzących się z optymistycznym i eklektycznym albumem The Millennium Bell Mike'a Oldfielda. Ayum's Loom to jeden z najprzestrzenniejszych utworów na krążku. Outlook ma bardzo wiele wspólnego z atmosferą muzyki filmowej Tangerine Dream połowy lat osiemdziesiątych. Togetherness to przyczynek do nieco bardziej rockowego brzmienia Tangerine Dream, bazującego na pomysłowym wykorzystaniu brzmień gitarowych. Echo of Light wydaje się w niniejszym zestawie być utworem najbardziej zaskakującym brzmieniowo i najwięcej mającym wspólnego z nowymi prądami w muzyce elektronicznej. Dla kontrastu Key Moment, zabarwiony orientalnymi akcentami, jest bodajże najbardziej melodyjnym, a przy tym najbardziej "przebojowym" epizodem albumu. Insiders oraz Nexuses to znów umiejętne wyczarowanie klimatu albumów takich jak The Keep albo Firestarter - pochody sekwencyjne są raczej schowane w tle i bardziej kojarzą się z new-age w dobrym wydaniu aniżeli z jakąkolwiek formą "tradycyjnej" berlińskiej elektroniki sekwencyjnej, niemniej jednak słychać tu dość wyraźnie charakterystyczne zwroty melodyczne i aranżacyjne akcenty tak typowe dla Edgara Froese. Finałowy utwór Glowing Vision prowadzi Słuchacza w rejony podobne tym, w których rozpoczęła się cała muzyczna podróż: takie zestawienie głosowych sampli, dynamicznych sekwencji oraz pobocznych elektronicznych ornamentów może skojarzyć się zarówno z najmłodszymi płytami Mike'a Oldfielda, jak i The Screen Behind the Mirror Enigmy. Generalnie rzecz biorąc, Winter in Hiroshima wydaje się być płytą nieco "lżejszą" i melodyjniejszą od swych poprzedniczek w serii, ponadto nie brzmi ona aż tak "zimowo", jak "wiosennie" brzmiała istotnie Springtime in Nagasaki - uważnie polujący na "wizualizacjogenne" niuanse brzmieniowe Słuchacze będą wiedzieli, o co mi chodzi; z kolei przyznać trzeba, iż niniejszy album jest kalejdoskopowym zbiorem wyjątkowo wielu różnorakich nastrojów, a mimo to pozostaje zdumiewająco spójny. Polecam.