Ich Bin Ein Berliner

Ralf Wadephul swoją przygodę muzyczną rozpoczął od nauki gry na organach kościelnych. Z czasem owa pasja uległa dalszemu pogłębieniu, po studiach Wadephul podjął się pracy inżyniera dźwięku. W latach 1988-1990 na krótko zagościł w szeregach grupy Tangerine Dream. Odbył nawet z nią trasę po USA, jednak z powodu różnic artystycznych rozstał się z zespołem. Koncertowy album Ich Bin Einer Berliner to zatem niespodzianka, tym większa iż pretekstem do owego występu była 40-sta rocznica istnienia tzw: "szkoły berlińskiej". Wraz z przyjaciółmi w osobach Kaia Wiegerta grającego na basie, Thorstena Wagnera na gitarze oraz Heiko Gignera na perkusji, Ralf Wadephul zagrał niezwykły koncert. Począwszy od otwierającego całość Ghost In The Satellite, te utwory tworzą istny kalejdoskop tego, czym jest szkoła berlińska. Sekwencyjne motywy udanie przenika nieco rockowa drapieżność. Wszak często właśnie wykonawcy związani z tym nurtem, byli utożsamiani z nieco pretensjonalnym sloganem pod nazwą "rock elektroniczny". Taki popis rockowego czadu pojawia się w finałowej Encore, gdzie Ralf Wadephul i reszta składu pozwalają sobie na śmiałą interpretacje wielkiego hitu Jump z repertuaru grupy Van Halen. Udany album, kto wie może Wadephul nie będzie tylko siedział za stołem mikserskim, ale na poważnie zajmie się tworzeniem muzyki. Są ku temu powody.

R. M.