Taking Tiger Mountain

Brian Eno w 1974r szedł za ciosem, po debiutanckim Here Come The Warm Jets, na jesieni wydał swój drugi album. W tamtych czasach było to całkiem powszechne, że dwa premierowe albumy ukazywały się w jednym roku. Jak zwykle w jego przypadku pojawiło się zacne grono gości, a wśród nich Phil Manzanera, gitarzysta i kolega z czasów Roxy Music. Na płycie Taking Tiger Mountain muzyka Eno stała się nieco bardziej stonowana. Jeśli pominąć śpiewany na knajpianą modłę Back In Judy's Jungle, otrzymujemy całkiem zgrabny zestaw. Glam rockowe wtręty, przecinają się z nieco bardziej klimatycznym graniem. Chociaż taki Third Uncle zagrany z rockowym wykopem, to zapowiedź post punka i nowej fali. Późniejszy cover nagrany przez grupę Bauhaus jest tego wymownym dowodem. Dosyć pogodna muzyka kontrastuje tu z nieco mrocznymi tekstami. Z resztą tytuł tej płyty nawiązuje do komunistycznej maoistycznej rewolucji. Ale nie tylko Chiny są tematem rozważań, Brian Eno przywołuje też konkretne wydarzenia. A takim była katastrofa lotnicza pod Paryżem w 1974r. Awaria tylnych drzwi cargo doprowadziła do dekompresji samolotu i utraty sterowności. Zginęło wówczas 346 osób. Pomijając tę ciemną tekstową stronę tej płyty, Taking Tiger Mountain był świadomym i udanym krokiem ambientowego mistrza.

R. M.