Plunge

Na płycie Plunge Michael Stearns prezentuje się z zupełnie innej strony. Na albumie przeważa akustyczne instrumentarium i zamiast ambientowych plam, mamy niemal jazzowe inklinacje.
Plunge wielbicieli Stearns’a może wprawić w niezłą konsternacje. 12 kompozycji zaskakuje na polu kreacji z dźwiękiem. Ambientowy mistrz skręca tu bowiem w innym kierunku. To nie terenowe zapisy chwili, niekończące się ambientalne wstęgi czy awangardowe eksperymenty. Plunge to przede wszystkim barwne i dosyć ekspresyjne kompozycje. Gitary, saksofon, flety, skrzypce, Stearns brzmi niemal jak rasowy, jazzowy big band. Nie brak i elektroniki, lecz ona tonie w gąszczu akustycznego zgiełku. Dosyć ekspresyjne są te utwory, zawieszone na granicy jazzu i rocka. I co ciekawe, Stearns nie traci w nich swojej tożsamości, a jednocześnie są one okazją do poszerzenia słownika muzycznej ekspresji. Okres w którym powstawała ta płyta, był też dla Stearns’a czasem flirtów z muzyką filmową i tworzeniem dźwiękowych ścieżek. Plunge też odwołuje się do owej filmowej ekspresji, poszerzając horyzonty tej ciekawej płyty. Warto się przemóc i wsłuchać w nią.