Bali-Agung

"Moim przesłaniem jest muzyka. Celem mojego życia jest stworzenie oryginalnej formy muzyki współczesnej, gdzie opera, jazz, muzyka elektroniczna i etniczna stapiają się w jedno". Ta postmodernistyczna wizja ziściła się właśnie na płytach sygnowanych przez Eberharda Schoenera. Artysta ten dyryguje orkiestrami, zajmuje się operą, tworzy muzykę elektroniczną i jest nieźle sfiksowany na punkcie muzyki etnicznej. Nagrywał min. z klawiszowcem grupy Deep Purple, Jonem Lordem, jako jeden z pierwszych używał syntezatora Mooga. Gdy w 1974r. udał się wraz z Pete Yorkiem na Bali, poznał tamtejsze tradycje balijskiego gamelanu. Podpatrywał technikę gry tamtejszych muzyków, będąc tam chłonął niemal przez 6 godzin dziennie, te etniczne polirytmie. Efektem tego zachłyśnięcia jest album Bali Agung wydany oryginalnie w 1975r. Wraz z Pete Yorkiem, Schoener spróbował stworzyć jakąś fundamentalną, świętą muzykę dla ludzi Zachodu. W sumie udało się to znakomicie, fuzja surowej elektroniki, dzikich szamańskich zawodzeń, transowych rytmów trafiła na podatny grunt ukształtowanego wówczas krautrocka, będącego centrum niemieckiej awangardy. Wznowiony po latach album Bali Agung jawi się jako nieco zapomniany skarb szalonych lat 70. Po dziś dzień ta fuzja etnicznego transu i prymitywizmu, robi niesamowite wrażenie. A ci którzy szukają nietuzinkowych albumów z niemiecką awangardą lat 70, czym prędzej powinni koniecznie zapoznać się z tym kapitalnym materiałem.

R. M.