La Vie Electronique 15

Klaus Schulze daje odpocząć od operowych eksperymentów z wcześniejszych części La Vie Electronique, które już z lekka poczęły irytować. Zgodnie z regułą dostajemy kolejne nagrania w kolejności chronologicznej. Na pierwszym dysku mamy tylko jeden utwór, trwający ponad 79 minut Nuff Said. Oryginalnie znalazł się on na 25-tym dysku serii Jubilee Edition z 1997r. Schulze pokazuje się tu z nieco bardziej refleksyjnej strony. Dryfująca podbita lekkim bitem elektronika, bogate sekwencyjne motywy nawiązują są niejako pomostem między jego klasycznym brzmieniem z lat '70, a tym współczesnym. Na drugiej płycie tego zestawu mamy trzy utwory. Dwa pierwsze L'opera Aperta i La Tolleranza są fragmentami drugiej części koncertu artysty z Bolonii. Występ odbył się 15 grudnia 1998r w Teatro Delle Celebrazini. Kolejna dawka cudownej, schulzeowskiej elektroniki o nieco transowym tchnieniu. Ostatnia kompozycja Times Goes By została nagrana z myślą o Ultimate Edition, pod koniec października 1998r. Ostatni trzeci dysk to ponowne spotkanie niemieckiego mistrza ze starym przyjacielem, wiolonczelistą Wolfgangiem Tiepoldem. Odwiedził on Schulze'a w jego studiu latem 1999r. To niemal 20 lat po tym jak Tiepold wziął udział w nagraniu tak kluczowej pozycji w dyskografii Klausa Schulze, jaką był album X. Potem był album Dune, płyty przełomowe i niezwykle ważne dla całej muzyki elektronicznej. Tu ponownie Schulze tworzy podkłady, kreuje tła. Wolfgang Tiepold wraz ze swoją wiolonczelą uzupełnia ów refleksyjny ton tych nagrań. Ta część wynagradza wielbicielom artysty jego eksperymenty z muzyką operową, które stawały się coraz mniej strawne. Schulze w znakomitym wydaniu, na właściwym kursie i w potężnej dawce muzyki.

R. M.