Nachtmusik

Ten album nagrano, gdy panowie Christian Wittman i Christoph Harbonnier, czyli wczesny Lightwave, zapewne nie myśleli jeszcze o współpracy z muzykami takimi jak Haslinger czy Sylvian. I choć przy barokowych oprawach albumów Tycho Brahe i Mundus Subterraneus ich pierwsze wydawnictwo prezentuje się ubogo (by nie rzec - kiczowato), nie szata zdobi przecież... Oba wypełniające je utwory kryją w sobie coś co sprawia, że wracam do nich zaskakująco często! Nachtmusik jest płytą pozbawioną rytmu w sposób niemal doskonały: dźwiękowe plamy wylewane z analogowych klawiatur, brzmienia jak długie pociągnięcia pędzla, zaś na ich tle tajemniczo skrzypią schody i drzwi, szemrze gdzieś woda, z oddali dobiega jęk dzwonów, ciężko dudnią przetaczane wagony... Wszystko bez pośpiechu, bez tej rozpaczliwej chęci wtłoczenia w krótki utwór możliwie wielu efektów. Świetna muzyczna ilustracja pory, kiedy czas zdaje się płynąć innym rytmem. Nie twierdzę, iż dwaj Francuzi stworzyli dzieło wybitne. To po prostu album nie szablonowy. Polecam go wszystkim, których w czasie co niedzielnego TOP-Tlenu po raz kolejny trafia "cukierszlag". Zaczekajcie, aż wkoło ucichną zwykłe domowe hałasy - psi jazgot, zgrzyt windy, piski kranów - i posłuchajcie tej nocnej muzyki. Nawet brzydkie miasto za oknem wygląda wówczas całkiem interesująco.