Gaudi

Niezwykły album pokazujący jak architektura budowlana, może wpływać na konstrukcje dźwiękowe. Robert Rich nieustannie szuka inspiracji w otaczającym świecie, po to by adaptować je do własnego muzycznego wszechświata. Tym razem wykorzystuje strategie hiszpańskiego geniusza, Gaudiego. Muzyka jaka powstała na bazie inspiracji jego dokonaniami, sama w sobie jest misternie skonstruowaną budowlą. Gaudi jest podróżą przez ukryte komnaty, zakamarki i piętra. Początkowo album ma nieco mroczny, monumentalny charakter. Z czasem jego atmosfera zaczyna się rozjaśniać, za sprawą delikatnie wprowadzanych akcentów ethno. Elektroniczne tekstury, Rich wzbogaca brzmieniami gitary, fletu, perkusji. Ale i nie tylko, zaproszony do udziału w sesji Hindus, Pranesh Khan grający na tabli, wznosi nieco psychodeliczny klimat. Przez co album zaczyna mocniej buzować wznoszącą się ku górze, jasną energią. I tak geometryczne formy jakie Gaudi nakreślił własną ręką, tu zostały spożytkowane do postaci, architektonicznych dźwiękowych brył. Jedna z ciekawszych pozycji w przepastnej dyskografii Roberta Richa. Może nie najlepsza, ale zaskakująca inwencją i pomysłowością. Istna, muzyczna architektura.