Propagation

Propagation to najbardziej żywiołowa płyta Roberta Richa; i nic dziwnego, bo intencją autora było stworzenie muzycznego obrazu procesu rozprzestrzeniania się życia na Ziemi - nie konkretnych istot czy form, ale właśnie życia pojmowanego jako proces, w każdym razie bardzo fizycznie. Ci, którzy zaczęli od, powiedzmy, Geometry, mogą być zaskoczeni, bo w porównaniu z precyzyjnymi, nieraz wręcz delikatnymi kompozycjami z tego krążka Propagation to muzyka mocna, nawet agresywna, niekiedy (zwłaszcza w Lifeblood) brutalna. Rich wzbogacił tu swoje instrumentarium, i tak jedyne w swoim rodzaju, o rozmaite egzotyczne bębenki, a także szereg instrumentów indyjskich, chińskich i indonezyjskich. Trzeba przyznać, że efekt jest bardzo ciekawy, tym bardziej, że nie ma tu bezpośredniego odwoływania się do muzyki etnicznej. Niektóre kompozycje są zaskakująco melodyjne, na przykład Whispers of Eden, gdzie główną linię melodyczną prowadzi sarod, czy wspaniały Terraced Fields (choć jest to najkrótszy utwór na tej płycie, warto ją mieć dla niego!). Inne, jak choćby Luminous Horizon, są niewątpliwie bliższe ambientowi, ale nie jest to mroczny, posępny i cokolwiek hermetyczny ambient w stylu Fissures: ci, którzy znają The Other Side of Twilight, wiedzą, o co chodzi. W wielowątkowym dorobku Richa Propagation to oczywista konsekwencja jego wcześniejszych płyt: Numena, a zwłaszcza Rainforest: podobny klimat, podobne źródła inspiracji i te same, niesamowite tła, gdzie - poza zasadniczą dramaturgią utworu - przez cały czas coś się dzieje: bulgocze woda, grzmią pioruny, przemykają jakieś niedostrzegalne stworzenia. Ta muzyka absorbuje, pochłania, nie pozwala myśleć o czymś innym: wciąga, a jednocześnie bardzo działa na wyobraźnię i to chyba jest w niej najważniejsze. Muszę przyznać, że nadal czekam na ciąg dalszy (kolejne płyty Richa to już coś zupełnie innego). Czasem jednak słuchając Propagation mam wrażenie, że jest to coś całkowicie ekstremalnego i już nic więcej powiedzieć nie można.