Cream

To już 22 album tuza niemieckiej elektroniki, Schroederowi daleko co prawda do Tangerine Dream pod kątem ilości płyt, ale te trzymają wysoki poziom. Tak jest też na albumie Cream, jaki wypełnia 6 utworów. To co decyduje o niepowtarzalności muzyki Schroedera, to jej lekkość, doskonałe melodie i znakomite rytmiczne bity. To właśnie mamy na albumie Cream, jakby tytułowa śmietanka była czymś szczególnym dla jego fanów. Schroeder mówi iż tą płytą chciał powrócić do strategii brzmieniowych jakie stosował w latach '80. atmosferyczną elektronikę miksuje z rytmami funky. Słychać co prawda echa brzmień sekwencyjnych, lecz Schroeder nie chce brzmieć archaicznie. W pełni korzysta z możliwości oferowanych przez cyfrowy sprzęt. Cream wydaje się być katalogiem inspiracji artysty, bo dźwiękowe sekwencje, naturalnie przenikają się z ambientem i space elektroniką. Ale Schroeder pokazuje się też jako mistrz tworzenia ciepłych i nieco leniwych brzmień. Ten flirt z estetyką lounge/ chillout udanie odświeża jego własne poletko. Ale czuć tu niemal w każdej minucie, ów bagaż jaki wyniósł z elektroniki sekwencyjnej. To połączenie brzmień klubowych z klasycznym rdzeniem muzyki elektronicznej, zaowocowało płytą kapitalną. Nadal w dyskografii Schroedera trudno wskazać mi album nieudany, a Cream tylko podnosi splendor i rangę jego muzyki. Super!