Sustaining Cylinders

Otrzymujemy tutaj dwie półgodzinne, atrakcyjne teksturalnie muzyczne bryły o wielu ścianach. Płyta Stearnsa brzmi świeżo i wciągająco, chociaż przy pierwszym – a zwłaszcza pobieżnym – przesłuchaniu może wydawać się zbyt sucha, sterylna, zanadto utrzymana w konwencji "laptopowego ambientu", by móc zapewnić słuchaczowi wystarczająco rozległą i głęboką przestrzeń muzycznych wzruszeń. We fragmencie pierwszej suity rozpościerającym się około (22:20) słychać nieco tonów w stylu kojarzącym się z twórczością Jochema Paapa bądź Cluster; z kolei przetaczające się przez przestrzeń introdukcji do suity drugiej morskie fale wydają się swym hukiem zapowiadać elementy environmentalnego noise'u. Tak mało tutaj punktów zaczepienia i jednocześnie tak wiele nowych, fascynujących kształtów, po których wyobraźnia może wspinać się do woli: muzyczne konstrukcje Stearnsa raz okazują się tzw. "bryłami niemożliwymi", raz znów okazują się wyjątkowo dobrze znanymi i dającymi wytchnienie formami. Sustaining Cylinders to idealne tło do kontemplacji surrealistycznych obrazów, znakomita ilustracja do wielopłaszczyznowej, obfitującej w niespodziewane zapętlenia sztuki teatralnej, świetna muzyka do obserwacji nocnego nieba zmieniającego swoje barwy na te charakterystyczne dla dnia. Piękna, zamyślona synteza oszczędności aranżacyjnej i interpretacyjnego bezkresu.