Next Step in Evolution

Muzykę Skoulamana poznałem ostatnio przy okazji recenzowania jego innego albumu Mundus In Motu, a wcześniej na fali kolaboracji z Ronem Bootsem Hot August Afternoon. Tutaj mamy płytę w stylu "oj jak ja lubię Klausa Schulze", w pierwszym utworze nawet z gitarą, może nie w tak wytrawnym sosie jak dokonania Ash Ra Tempel czy pamiętna sesja Schulze & Schickert z 1975, ale jednak będąca przyjemnie zbilansowaną, nastrojową propozycją na początek. Dalej mamy już klasyczne frazowanie inspirowane KS, zatem, mollowe berlińskie mżawki przenikają się tu z zamyślonymi planami dźwiękowymi w nastroju melancholii. Rytm jest nienatarczywy, tka go delikatnie sekwencer, ale całkowicie brak wszelkich instrumentów perkusyjnych, w przeciwieństwie do albumów Klausa Schulze który wszak zaczynał jako perkusista Psy Free czy Ash Ra Tempel i często "odpalał się" za garnkami. W gruncie rzeczy ta płyta to swoisty "homage" dla jednej konkretnej płyty Klausa którą jest Mirage - mamy tu ten sam chłód, długie statyczne pasaże i programową niezmienność. Na koniec albumu przyjemna gitara w stylu Ashra powraca w Ocean And Air Guitar. Album przede wszystkim dla miłośników KS.

Drogowskazy: Klaus Schulze

M.Ż.