Under Cover, Chapter One

Pomysł na ten kontrowersyjny album zaczął się od żartu, który rzucił Froese'mu amerykański promotor przy piwie. Wszyscy się zastanawiali jak brzmiałyby utwory muzyki popularnej z ostatnich kilkunastu lat, w wersjach Tangerine Dream. Jednak Edgar Froese potraktował ten dowcip jako pomysł na kolejny album. Zebrawszy swoją świtę w wiedeńskim studiu, nagrali ów dziwny twór. Większość światka muzycznego, z reguły traktuje album z coverami jako zapchajdziurę, coś co tuszuje aktualny kryzys twórczy. A jak rzecz się ma w przypadku tak uznanej marki jak Tangernie Dream? Niestety zespół nie poradził sobie z tym wyzwaniem i poległ. Faktycznie wziął na warsztat utwory doskonale wszystkim znane. By wymienić te ważniejsze mamy Wicked Game Chrisa Isaaka, Precious Depeche Mode, Heroes Davida Bowie'ego, Forever Young Alphaville, Suzanne Leonarda Cohena, Everybody Hurts R.E.M., czy Wish You Were Here. Głównym winowajcą tego albumu jest zaproszony wokalista, Christian Husl. I kładzie te numery na łopatki, jego wokal bezceremonialnie wybrzmiewa na tle elektroniczno-popowej muzyki. Nie porywa niestety ekspresją, a i zespół gra wyjątkowo nudno i bez polotu. Podtytuł Chapter One każe sądzić iż zespół zamierza kontynuować projekt. Żeby sprawdzić iż po wysłuchaniu tego albumu miałem kiepskie odczucia, sprawdziłem forum internetowe. Jedna z najdelikatniejszych wypowiedzi brzmiała "Już czas by zakończyć projekt o nazwie Tangerine Dream". A może jeszcze dać im szansę? Wszak wszyscy popełniają błędy.

R. M.