Wolfram Spyra

Wolfram Spyra, istny weteran muzyki elektronicznej i zarazem klasyk. Album Staub powstawał po godzinach, w hotelowych pokojach europejskich miast. Efektem tego jest intrygujące dzieło, które zyskało zwartą formę mimo iż wyszło od bezwładnych improwizacji.

Wolfram Spyra na wydanym w 1997r albumie My Little Garden Of Sounds, udanie połączył monochromatyczne, sekwencyjne granie z bardziej abstrakcyjnymi dźwiękami. Tym samym nie zamknął się w okowach "berlin school", lecz podążył na nowe terytoria.

Weteran niemieckiej elektroniki w nieco bardziej eksperymentalnym wydaniu. Na albumie No Bits For One Hour, Wolfram Spyra prezentuje muzykę o niemal surrealistycznym tchnieniu. Niesamowite krajobrazy z nie z tej ziemi.

ADSR-Remixed to kompaktowy maxi-singiel, zawiera jedynie 24 minuty muzyki i cztery remiksy. Spyra kojarzony jest z elektroniką sekwencyjną i ambientem, a ten nagrywa głównie z Pete Namlookiem dla jego wytwórni Fax.

Nie pierwsza to kolaboracja Wolframa Spyry i Chrisa Langa. Już wcześniej pokazali swoje możliwości na albumie Achtundzechzig 24. Fani Spyry na pewno nie będą rozczarowani, 4 długie kompozycje, to lekcja wybornej elektroniki sekwencyjnej.

Gasoline 91 Octane to z pewnością jedna z najlepszych pozycji w szybko rosnącej dyskografii artysty z Kassel, niegdyś DJa zafascynowanego bezgranicznie muzyką Klausa Schulze, dziś dojrzałego artysty obdarzonego wielkim talentem i bardzo indywidualną muzyczną wizją. Wpływy Schulzego są tutaj naturalnie słyszalne, ale Wolfram Spyra bez najmniejszego trudu potrafi ubrać schulzeańskie nastroje w swą niepowtarzalną szatę tonalno-atmosferyczną. Jak zwykle, Spyra od niechcenia, bez najmniejszego wysiłku, miesza ingrediencje klubowe, elpopowe, house'owe, electro i chłodnie ambientalne; album jest nieco bardziej "melodyjny", czy uporządkowany strukturalnie aniżeli "faxowe" pozycje w dyskografii Spyry, jednocześnie zaś ma więcej głębi, nietypowości i świeżości niż płyty wydane wcześniej np. w barwach Manikin Records. Obowiązkowa pozycja dla fanów oraz znakomity wstęp do twórczości Spyry dla jeszcze niezorientowanych w temacie.

Po tę płytę powinni sięgnąć głównie wielbiciele Klausa Schulze. Muzyka tu zawarta kojarzy się właśnie z jego postacią. Wolframa Spyrę znamy głównie z wydawnictw Faxa, gdzie wraz Pete Namlookiem rozwijał raczej ambientowy rozdział swojej twórczości. W wytwórni Manikin stawia raczej na znane i sprawdzone patenty rodem z klasycznej elektroniki. Analogowa elektronika od czasu do czasu rytmiczny puls, fortepian i melodyka tak charakterystyczna dla Schulze'a. Mam wrażenie iż Spyra i Lang chcieli wskrzesić ducha jego twórczości z lat 70.