La Vie Electronique 5

Posypały się kolejne materiały koncertowe Klausa Schulze. Mając na półce wszystkie poprzednie wydawnictwa, z niekłamaną radością uzupełniłem zbiór o kolejne cztery (recenzje w kolejnych miesiącach). Podobnie jak w poprzednich wersjach, mamy tu po trzy płyty po brzegi wypełnione muzyką. Jakość nie zawsze jest idealna, ale emocje nie do przecenienia. Piąta część La Vie Electronique prezentuje Klausa Schulze z lat 1976/77. To szczytowy okres w jego karierze i niezwykle płodny. Garść płyt jakie wydał wtedy: Moondawn, Body Love czy Mirage to jedne z najważniejszych dokonań europejskiej elektroniki. Powyższy zbiór to rejestracje z koncertów, zaczyna się Berlin Schönberg, taśma nie była najwyższych lotów a materiał był zapisem radiowego koncertu Schulze'a. kolejny Vie De Reve to zapis występu w bazylice St. Rémy we francuskim Reims z kwietnia 1976r. Kolejny drugi dysk to utwory Nostalgic Echo i Titanische Tage, które są luźnymi wariacjami na temat kompozycji P.T.O. z płyty Body Love. Nagrane podczas występów w Brukseli pokazują niespożyty koncertowy potencjał Schulze'a. Potężne zapętlone sekwencje i niemal transowy wykop, są dowodem iż Schulze daleko wykraczał poza etos elektronicznego rocka do jakiego go przypisywano. To raczej zapowiedź eksperymentów techno i ambient, a Schulze jest tu niczym psychodeliczny szaman. 15-minutowa kompozycja For Barry Graves pochodzi z koncertu radiowego, gdzie Schulze w programie niemieckiego dziennikarza Barry'ego Graves'a, miał zagrać 15 minut. Tak też się stało. Ostatni dysk wypełniają dwie długie kompozycje The Poet i The Oberhausen Tapes pochodzące z występu w Oberhausen z listopada 1976r. Tu Schulze kreuje kosmiczny klimat w duchu albumu Moondawn. Jest niczym astronauta zamknięty w futurystycznej kapsule wypuszczonej w przestrzeń. Oprócz pięknie wydanej edycji w digipacku, mamy garść archiwalnych zdjęć i masę informacji. Kolejna obowiązkowa pozycja dla fanów eksperymentalnej elektroniki, wciąż świeże i porywające.