Chromium Echoes (japan)

Reedycja albumu Michaela Huygena (Neuronium) z 1982 roku przynosi trzy bardzo ciekawe utwory, znakomicie uzupełniające dzieje sekwencyjnej elektroniki rozgrywające się przecież bynajmniej nie tylko w Niemczech. Krótki wstęp to przede wszystkim melodyjne i nastrojowe wprowadzenie w odpowiedni klimat - kolejne impresje, każda licząca sobie około 15 minut trwania, to już prawdziwe rozbudowane elektroniczne poematy. W pierwszym z nich, mniej więcej od połowy trwania utworu, czeka nas spotkanie z promienistymi pierścieniami wytrawnych sekwencji i ciekawie rozwijanymi dwudźwiękowymi i akordowymi melodiami zupełnie w duchu Tangerine Dream w składzie Froese-Franke-Schmoelling. Utwór zamykający płytę zaczyna się w bardzo zamyślony sposób, być może o ile w poprzednich utworach dryfowaliśmy przez elektroniczny ocean w ciągu dnia i wczesnym wieczorem, o tyle tutaj możemy podziwiać rozgwieżdżone niebo w środku nocy? Na kilka minut przed końcem utworu pojawia się element z rzadka obecny, ale jednak nie raz spotykany w muzyce Neuronium: partia wokalna, dość majestatyczna i "przejęta", świetnie wpisująca się jednak w senno-astrofobiczny nastrój całości, zdominowany przez mollowe harmonie i bezkresne, intuicyjnie kreowane instrumentalne przestrzenie. Warto zwrócić uwagę na bardzo dojrzałe aranżacje i świetny sposób rozwijania tematów.