Live at Liphook 2007

Ta formacja zawsze nasuwa mi na myśl skojarzenia z Redshift - szczerze nie wiem dlaczego... Jak zwykle bardzo dojrzałe, mające nawet aspiracje artystyczne (Twelve Celli) granie. Co ciekawe, wychodzą z tego obronną ręką tworząc wartość dodatnią w muzyce elektronicznej. Dużo znakomitego sekwenserowania i gościnny udział Schonwaldera . Uważam, że jak na razie to najciekawsza pozycja tego roku. Gorąco polecam.





Kolejny udany album znanych przedstawicieli "nowej Szkoły Berlińskiej", 71 minut przestrzennych akordowych konstelacji, zmieniających rejestr ostinat i malowania intuicyjnych muzycznych pejzaży. Album zaczyna się w pogodnym duchu i wolnym tempie, następnie (utwór trzeci) przechodzi przez nostalgiczną, mollową fazę, w której w interesujący sposób połączone zostają wpływy Klausa Schulze, Detlefa Kellera oraz wczesnego Jarre'a; utwór czwarty to przyczynek Rainbow Serpent do mandarynkowo smakującego sekwencjonowania w średnim tempie, przyprawionego etnizującym ambient-lounge'em. Jak przystało na najdłuższy utwór na płycie, impresja piąta to orzeźwiający melanż ciekawie filtrowanych ostinat i abstrakcyjnego intuicjonizmu w powoli przetaczających się elektronicznych akordowych obłokach (skojarzenia z bardziej przechylającą się stylistycznie w stronę sekwencyjnej elektroniki muzyką Steve'a Roacha nie będą tu nie na miejscu!). W przedostatnim utworze powracają pogodniejsze tonacje, natomiast finał to dynamika porównywalna z niezapomnianym Firewalker duetu Keller / Schonwalder, zwłaszcza ze względu na mrocznawe, pompujące ostinato w niskim rejestrze oraz frapujące pochody perkusyjne urozmaicające ścieżkę rytmiczną. Świetna płyta, która nie rozczaruje znawców gatunku.