Flight 433106

Stephana Whitlana miałem okazję posłuchać na żywo na którymś z festiwali Hampshire Jam, ale Skoulaman pozostaje mi kompletnie nieznany. Zobaczmy co proponują słuchaczowi. Płyta zaczyna się długo stojącymi, prażącymi się w ciepłym powietrzu akordami, potem dochodzi niespieszny sekwencing i zwiewne pady, następnie atmosfera wychładza się, wznosimy się w wyższe warstwy troposfery (trzymając się analogii lotu wytyczonej przez tytuł albumu) gdzie suniemy wśród lekkich mgieł. Sekwencer staje się przyjemnie 'bałaganiarski', poświsty wiatru kołyszą kadłubem samolotu, ta płyta jest naprawdę ciekawa! Potem szybujemy niespiesznie nad Berlinem wśród rozlanych wysoko chmur, nazwę tego akurat miasta podaję tu nieprzypadkowo. Podoba mi się zadumany, skupiony, hipnotyczny wręcz nastrój tego utworu. Jednak najlepszy na płycie jest dla mnie HE727, to rozmarzony wspaniale pływający berliner z niebiańskimi padami i sekwencerem w stylu AirSculpture. Ale i finałowy Epitaph robi świetne wrażenie, to znowu rozchybotane potężne sekwencje podpierające lotne solówki. Co ciekawe, jest to materiał koncertowy z E-live 2022 w Holandii, a cała płyta jest inspirowana tytułowym lotem 433106 brytyjskiego bombowca który rozbił się w miasteczku Wilnis w Holandii podczas II wojny światowej. Ale w przeciwieństwie do podobnych lotniczych inspiracji typu utwór Stuka grupy Redshift otwierający płytę Toll, który był ciężki i industrialny, atmosfera którą ewokuje duet Skoulaman & Whitlan to raczej melancholia, nostalgia, jesienność. Rekomenduję posłuchać.

M.Ż.